Απορίες

Καλημέρα! Μόλις ξύπνησα, και το μυαλό μου είναι γεμάτο απορίες σήμερα. Πριν τις ξεχάσω, κάτσε να σου πω.

Πολλές από αυτές τις απορίες τις έχω δει ή ακούσει από αλλού, οπότε μπορείς να πεις ότι είναι "κλεμμένες", παρά το ότι δεν θέλω να τις κλέψω, αλλά να δώσω μια απάντηση. Αλλά τέλος πάντων. Σου το λέω να το ξέρεις.

Αν έχεις ένα σκύλο Χάσκι, και αυτό κλείσει το στόμα του, τι θα είναι μετά; Αφού σου λέει δεν θα χάσκει, συνεχίζει να είναι Χάσκι; Είναι όντως άξιο απορίας, αλλά εγώ θα σε ρωτήσω κάτι άλλο. Όταν εσύ πάρεις ένα σκύλο του Αγίου Βερνάρδου, εσύ γίνεσαι ο Άγιος Βερνάρδος; Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο σκύλος συνεχίζει να είναι του Αγίου Βερνάρδου, και όχι του Μάκη απ'τον τρίτο. Οπότε αν τα πάρεις ανάλογα,  και το Χάσκι έτσι θα παραμείνει... έστω και αν δεν χάσκει.

Αν τα χόρτα δεν παχαίνουν, γιατί οι αγελάδες είναι τόσο παχιές; Μήπως κάτι μας κρύβουν εκεί; 

Όχι, δεν μας κρύβει κανένας τίποτα. Απλά, οι αγελάδες δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Νομίζουν ότι με το να τρώνε χόρτα κάθε μέρα, και κυρίως όλη μέρα, κάτι κάνουνε. Παν μέτρον άριστον, καλές μου αγελάδες! Είπαμε, χορταράκι του θεού, καλό και αγνό, αλλά μη κάνεις σαν τη μηχανή του γκαζόν που δεν αφήνει τίποτα πίσω της! Εδώ άμα την αφήσεις την αγελάδα σε ένα λιβάδι πέντε στρεμμάτων, σε μια εβδομάδα πρέπει να της βρεις άλλο λιβάδι! Εγώ με τόσο φαγητό ξέρεις πόσο τη βγάζω; Τουλάχιστον δυο εβδομάδες!

Και πέραν τούτου, σκέψου ότι βγάζουν το μασημένο το φαγητό, και το ξαναμασάνε! Μη τους ξεφύγει καμιά θερμίδα, να τις πάρουν όλες πάνω τους! 

Όταν κολυμπάς, ιδρώνεις; Αυτό είναι κλασσικό ερώτημα πιστεύω. Αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο τίθεται σωστά. Γιατί το λέω; Θα σου πω.

Αν το να ιδρώνεις σημαίνει να είσαι ιδρωμένος, δηλαδή να έχεις νερό πάνω σου (ὕδωρ = νερό, αλλά ανακάλυψα πως δεν έχει καμία σχέση, αφού ο ιδρώτας βγαίνει από το ἱδρώς. Απλά όταν ιδρώνεις είσαι... υγρός), τότε έχεις ιδρώσει από τη στιγμή που μπαίνεις στο νερό. Αν πάλι, θεωρείς ότι ιδρώνεις όταν βγαίνει ιδρώτας από τους πόρους στο δέρμα σου, και πάλι ιδρώνεις. Εκτός και αν είσαι κάποια ειδική περίπτωση, και απλά δεν ιδρώνεις ποτέ όταν κουράζεσαι, είτε είσαι στο νερό, είτε έξω από αυτό. Ή αν θεωρείς ότι οι πόροι του δέρματός σου δεν ανοίγουν όταν είσαι στο νερό. Μια λέξη θα σου πω: Geox!

Όταν λες ότι "την άκουσα", ποια ακριβώς άκουσες; Είναι όπως λέμε "την πάτησα", αλλά εκεί εννοείς τη μπανανόφλουδα, αυτό το ξέρω! Όταν την ακούς, ποια είναι αυτή; Και τι σου λέει; 

Εγώ τώρα σκέφτομαι τη διαφήμιση της Sprite, που έλεγε "άκου τη δίψα σου". Μήπως αυτήν ακούς; Αλλά αν είναι έτσι, θα έπρεπε να έχει κλείσει η Sprite μέχρι τώρα! Αφού άμα λες ότι "την άκουσα", δεν είναι καλό, και αυτή σου λέει να την ακούς τακτικά! Εκτός και αν είμαστε λίγο μαζόχες όλοι μας. Πράγμα διόλου απίθανο.

Ήθελα να σου γράψω και άλλα, αλλά τα ξέχασα. Φταίει ο Βεν, που μου έπιασε κουβέντα, και σκέφτομαι άλλα τώρα. Κάποια άλλη φορά θα σου το συνεχίσω.

Άντε, πάω να κάνω καμιά δουλειά τώρα.

e-learning

Γεια σου και χαρά σου, αγαπητέ αναγνώστη! Και σήμερα έχω όρεξη για κουβεντούλα, βλέπεις.

Σου έχω κάτι επίκαιρο σήμερα. Αφορά το νέο σύστημα που θα εφαρμοστεί στη διανομή βιβλίων. Δηλαδή, στο ότι πρακτικά δεν θα διανέμονται πλέον βιβλία, αλλά κατά το πλείστον θα έχουμε υλικό σε ηλεκτρονική μορφή, καθώς και φωτοτυπίες. 

Έχω ακούσει πολλά τις τελευταίες μέρες. Λένε ότι η εταιρία που θα διανέμει τα CD και DVD με το ηλεκτρονικό υλικό ανήκει στο σύζυγο της υπουργού που πήρε την απόφαση να γίνει κατ'αυτό τον τρόπο η διανομή το εν λόγω υλικό. Μπορεί να ισχύει, μπορεί και όχι. Φυσιολογικό είναι να σκεφτεί κανείς ότι αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, στη μέση αναμφίβολα υπάρχει το συμφέρον, και πολύ πιθανόν όντως να είναι έτσι. 

Το έχεις σκεφτεί όμως ότι αυτό ίσως να είναι σε δικό μας συμφέρον; Σκέψου να έπρεπε να το αναλάβει αυτό το δύσκολο και υπεύθυνο έργο κάποιος άλλος, με την οποίο η κυρία υπουργός να μην είχε καμία σχέση! Πως θα υπήρχε σωστή και ακαριαία συνεννόηση; Σκέψου να πάρεις μόνο τα μισά αρχεία των Μαθηματικών, φερ' ειπείν; 'Η σκέψου να πάρεις ένα ολόκληρο DVD με συνολικό μέγεθος αρχείων 50MB. Σπατάλη. Κάτι τέτοια ζητήματα λύνονται πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις μια άλφα, μη σου πω και γάμα, οικειότητα!

Πέραν τούτου. Εμένα μου αρέσει να έχω ένα βιβλίο μπροστά μου όταν πρέπει να μελετήσω. Μου αρέσει η υφή του, μου αρέσει να το ξεφυλλίζω, είναι άλλη αίσθηση. Όμως σκέφτομαι, τώρα που θα αλλάξει το σύστημα, τι θα γίνει, πως θα είναι τα πράγματα; Σου εκθέτω λοιπόν τις σκέψεις μου.

Αρχικά, για να φτιάξεις ένα βιβλίο, θέλεις χαρτί. Δέντρα. Αμαζόνιος. Καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό κοστίζει πολύ, περιβαλλοντολογικά μιλώντας. Πόσα δέντρα πια να κοπούν για χάρη μας; Κάπου πρέπει να τελειώσει αυτό! Και αν πας να με αντικρούσεις με το επιχείρημα ότι υπάρχει και ανακυκλωμένο χαρτί, αμέσως σε αντι-αντικούω εγώ: εσύ προσωπικά, πόσες φορές έχεις ανακυκλώσει χαρτί; Αν τυγχάνει και είσαι από αυτούς τους αξιοθαύμαστους ανθρώπους με οικολογική συνείδηση οι οποίοι τακτικά κουβαλάνε βουνά χαρτιού στον κάδο ανακύκλωσης, δεκτό, και μπράβο σου, έχεις το δικαίωμα να μου πεις ό,τι θέλεις! Αν όμως κι εσύ όπως κι εγώ τις περισσότερες φορές πετάς το χαρτί μαζί με τα άλλα απορρίμματα, τότε με συγχωρείς αλλά εμάς δεν μας πιάνει η ανακύκλωση!

Ύστερα, συγγνώμη βρε φιλαράκι, αλλά ζούμε στην εποχή της πληροφορίας! Να μην αξιοποιήσουμε δηλαδή αυτά που έχουμε στη διάθεσή μας; Το ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης κοστίζει πολύ λιγότερο από ένα βιβλίο! Επιπλέον, το βιβλίο σου προσφέρει μια στατική μορφή πληροφορίας. Ενώ αν σου προσφέρεται η πληροφορία σε ηλεκτρονική μορφή, μπορείς να έχεις εικόνα, ήχο, video, ακόμα και διαδραστικό περιεχόμενο! Ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες, η διαδραστική μάθηση είναι κάτι πάρα πολύ θετικό, πιστεύω εγώ προσωπικά. 

Τώρα, θα μου πεις, δεν έχουμε όλοι πρόσβαση σε υπολογιστή, πως να τα δούμε εμείς αυτά; Μα είναι απλό! 

Κάποτε πρέπει να εκσυγχρονιστεί αυτή η χώρα! Δεν μπορούμε εμείς να μένουμε πίσω ενώ σε άλλες χώρες τα παιδιά έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή από προσχολική ηλικία! Προφανώς η κυρία υπουργός έχει κάτι κατά νου. Κάποτε θυμάμαι είχε δημιουργηθεί το laptop των 100 ευρώ. Ήταν πάρα πολύ απλό, έτρεχε λειτουρικό Linux και είχε πολύ ευανάγνωστη οθόνη ακόμα και σε πολύ έντονο φως ημέρας, ενώ η κατανάλωση ενέργειας ήταν εξαιρετικά χαμηλή. Το θυμάμαι, είχε βγει πριν μερικά χρόνια. Αν μοιράσουν σε όλους από ένα τέτοιο laptop και όσα CD/DVD χρειάζεται, θα δεις ότι στο τέλος και πιο φτηνά βγαίνει, και ίσως μαθαίνεις καλύτερα.

Άσε που δεν θα χρειάζεται να έχεις μαζί σου βιβλία για το μάθημα! Αρκεί να πάρεις το laptop σου, στο οποίο θα έχεις ό,τι αρχεία χρειάζεσαι! Και μπορείς να τα έχεις παντού μαζί σου! Βολικότατο, θα έλεγα. 

Τι σου λέω, ε; Τι να σου πω, φίλε μου, πες μου τι να σου πω; Με αυτά που ακούω, τι να σου πω; Ξέρεις τι λένε: "αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι, απόλαυσέ το". Και έτσι πάει, αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για το πως θα διαβάζουμε από εδώ και μπρος, να μη προσπαθήσουμε τουλάχιστον να το δούμε λίγο διαφορετικά; Ίσως αν δεις τα θετικά του, να μην είναι τόσο κακό.

Στο κάτω κάτω, σκέψου λίγο. Όταν έρθει η εξεταστική, δεν πας κι εσύ να πάρεις σημειώσεις του μαθήματος φωτοτυπημένες; Δεν θα κατεβάσεις κάτι παραπάνω από το Internet για να διαβάσεις; Ε, τώρα το κάνουν αυτοί για σένα. Οπότε, παίζει να μην αλλάξουν και τόσο πολύ τα πράγματα.

Αυτό που θέλω να σου πω στο τέλος είναι, μήπως θα έπρεπε να έχουμε λίγο πιο ανοιχτά τα μυαλά μας; Δεν σου λέω ότι είναι καλά αυτά που γίνονται, μη με παρεξηγήσεις! Απλά, μήπως να τα βλέπαμε λίγο σφαιρικά τα πράγματα αντί να βιαζόμαστε να επικρίνουμε και να καταδικάζουμε..; Έτυχε και το παράδειγμα ήταν αυτό. Μη μένεις όμως σ'αυτό, σκέψου λίγο παραέξω.

Το ξέρω ότι ίσως τώρα τελευταία δεν βρίσκεις εδώ πράγματα που πιθανόν να είχες συνηθίσει. Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος εκπλήσσομαι. Απλά, είναι κάποια πράγματα που με απασχολούν τελευταία, και νομίζω φαίνεται αυτό. Όπως και να΄χει, ίσως επανέλθω στο συνηθισμένο μήκος κύματος, ίσως παραμείνω στο φάσμα των υπερύθρων. Αναλόγως. 

Προς το παρόν, σε αφήνω. Πάω να βρω σημειώσεις για την Ανάλυση ΙΙ να διαβάσω τίποτα.

Πάντως, πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, σίγουρα θα έχεις ακούσει πως το να μη ξέρεις στην εποχή μας από υπολογιστές, είναι σαν να είσαι αναλφάβητος. Νομίζω ότι τώρα έχει πάρει υπόσταση περισσότερο από ποτέ αυτή η φράση, δε συμφωνείς;

Ο ψευτόμαγκας του Internet

Γεια χαρά! Τι κάνουμε; Ελπίζω όλα καλά, έτσι; Μπράβο, χαίρομαι που έχουμε τα κέφια μας! 

Σήμερα θα σου μιλήσω για κάτι που συνέβη πριν από λίγα λεπτά, και με έβαλε πάλι σε σκέψεις. Δηλαδή, είναι μια από τις πολλές φορές που έχει συμβεί, αλλά αυτή τη φορά ας πούμε ότι ήταν η "μοιραία".

Αρχικά, ας σου πω ότι λόγω της φύσης αυτών που θα σου πω, πρέπει να χρησιμοποιήσω λίγο... γραφικό λεξιλόγιο, θα προσπαθήσω όμως να το κάνω με διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ ότι σε έχω προειδοποιήσει λοιπόν...

Που λες, ο καθένας μας κάτι έχει να κάνει για να περνάει την ελεύθερη ώρα του. Κάποιος γράφει στο ημερολόγιό του, άλλος στο blog του (καλή ώρα), κάποιος κάνει έρωτα, άλλοι πάλι πάνε για ψάρεμα, μιας που δεν το κάνουν το τελευταίο. Εγώ, από την άλλη, καίγομαι σε ένα online παιχνίδι με τους φίλους μου. Μπαίνουμε όλοι μαζί, και παίζουμε ρε παιδί μου, έχει χαβαλέ, περνάμε ωραία, καλό είναι, εμένα μου αρέσει. Αμ δεν που είναι τόσο ειδυλλιακό όλο αυτό...

Βλέπεις, εμείς με τα φιλαράκια μου μπαίνουμε μαζί σε μια ομάδα. Και έχουμε αντίπαλη μια άλλη ομάδα. Που και αυτοί είναι άνθρωποι. Που πολλές φορές μπορεί να είναι και από Ελλάδα, ή να μιλάνε Ελληνικά, έστω. Ε, τις περισσότερες από αυτές τις φορές πέφτει το βρίσιμο του νταλικέρη... 

Φερ' ειπείν, αυτό που σου έλεγα, πριν από λίγο. Καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε όλοι Ελληνικά, και αρχίζουμε να ανταλλάζουμε σχόλια μεταξύ μας. Σε μια στιγμή, λόγω των καυστικών σχολίων της άλλης ομάδας, δεν άντεξα, και έκανα την ερώτηση "αγαπητέ, μήπως τα οπίσθιά σου απαιτούν ξύσιμο;" και η απάντηση που πήρα ήταν  "όχι, αλλά το πέος μου αλγεί και γι'αυτό ευθύνεται η μητέρα σου". Τώρα, σε έναν τέτοιο άνθρωπο, τι του λες;

Θα μπορούσα να πω πολλά. Βρίζω χειρότερα από οποιονδήποτε έχεις ακούσει ποτέ να βρίζει, σου το εγγυώμαι. Και σε πέντε γλώσσες μάλιστα. Αλλά, γιατί; Πραγματικά, γιατί να ξεκινήσεις μια τέτοια λογομαχία σε ένα τέτοιο περιβάλλον, και πόσο μάλλον για έναν τέτοιο λόγο; 

Και πες ότι ξεκινάς τη διαμάχη, και μπαίνεις στην όλη διαδικασία να βριστείς με τον άλλον. Πρέπει να βρίσεις οικογένεια και συγγενείς; Αν είσαι μάγκας, βρίσε τον ίδιο! Άσε το Θεό, τη μητέρα του και την αδερφή του ήσυχες! Βγαλ' τα πέρα μόνος σου! 

Θέλω λοιπόν να προτείνω δημόσια κάποιους τρόπους αντιμετώπισης τέτοιων στοιχείων. Δεν είναι κατάσταση αυτή, να πας να διασκεδάσεις και ο άλλος να σου χαλάει τη μέρα! Πρέπει να δοθεί μια λύση.

Για μένα, το πιο απλό είναι απλά να τους αγνοήσεις. Αν καταφέρεις να το κάνεις αυτό, έχεις ήδη κερδίσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ήττα από αυτή, απλά να σε αγνοούν όλοι. Έχει καταστρέψει κόσμο αυτό, όχι αστεία. Ισχυρό όπλο. Σκέψου μόνο το εξής: είσαι εσύ τώρα ο νταής, ο μάγκας ο πολλά βαρύς, που έχει έτοιμη την ατάκα και ξέρει πάντα τι να πει. Έρχεσαι με το ύφος το "εγώ-κάνω-κουμάντο-εδώ-μέσα-και-όποιος-κουνηθεί-του-την-άναψα", και πας να κάνει φιγούρα μπροστά στους φίλους σου - πετάς μια μπηχτή για τον Κώστα. Ο Κώστας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, συνεχίζουν να λένε τα δικά τους, στο γράψιμο εσύ. Μετά από λίγο, πάλι, πετάς τη βλακεία σου, και πάλι σε αγνοούν οι υπόλοιποι. Ε, εγώ σου εγγυώμαι ότι μέσα σε μια ώρα θα έχεις αποκληρώσει τους φίλους σου. Αν συνεχιστεί αυτό, μέσα σε μια μέρα θα κλαις με λυγμούς και   θα πας στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο να βρεις ένα ημερολόγιο με τα αρκουδάκια Forever Friends απ' έξω, για να βγάλεις τον πόνο σου εκεί μέσα. 

Δεν έχουμε όμως όλοι τις ίδιες αντοχές, τα νεύρα μας δεν είναι τα ίδια. Πες ότι δεν καταφέρνεις να συγκρατηθείς, και μπαίνεις στη διαδικασία να βριστείς με τον άλλον. Θα σε βρίσει αυτός, θα σου πει κάτι για τη μητέρα σου. Θα πέσεις στο ίδιο επίπεδο μ'αυτόν; Ε όχι βέβαια! Είπαμε, έχουμε και μια αξιοπρέπεια! Αλλά, όπως είπαμε, έχουμε και νεύρα, οπότε κάτι πρέπει να του πεις. Και εδώ σου έχω κάποιες προτάσεις για το τι θα μπορούσες να του πεις.

• Όπως λέει και η Λου, που να σου καεί το laptop και το PC μαζί! Σκέψου μόνο κατάρα, έτσι; Μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι, και καθόλου μάλιστα! Σκέψου να πάθει τέτοια ζημιά, τι έχει να γίνει. Πέρα από το σπάσιμο νεύρων, που δεν θα μπορεί να παίξει, και αυτό θα τον πειράξει προφανώς πολύ, αφού και αυτός σαν κι εσένα καίγεται, έχει να επιδιορθώσει ένα laptop, και ένα PC. Συνήθως τα έξοδα δεν είναι και τόσο λίγα... Εάν δε, είναι τόσο καμένος που να μην αντέχει και να πάει σε net caffe για να παίζει τα παιχνίδια του, ακόμα μεγαλύτερο κακό! Και από εκεί έξοδα! Οπότε, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη κατάρα! Έχε το υπ' όψη σου!
• Η δεύτερη πρόταση έρχεται από τον φίλο μου το Νίκο, ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, ήξερε τη συγκεκριμένη κατάρα σε κάποια γλώσσα από την πάνω Ευρώπη, ξέρεις, Σκανδιναβικές χώρες και έτσι. Σε μετάφραση πάει κάπως έτσι: "Είθε οι αλογόμυγες από χίλιους ταράνδους να κάνουν φωλιά στα γεννητικά σου όργανα". Σ'έχω στείλει, το ξέρω. Δεν σου λέω τίποτα άλλο πάνω σ'αυτό.
• Υπάρχει η Φράση του Άγγελου, η οποία αποτελείται από τρία μόλις γράμματα: "sun", από το "shut up noob". Εάν βαριέσαι πάρα πολύ ή δεν προλαβαίνεις να γράψεις, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη συμπτυγμένη μορφή "su", από το "shut up". Αυτό έχει το καλό ότι μπορείς να κάνεις και inside jokes. Αν ο άλλος σε ρωτήσει τι εστί "su", μπορείς να του απαντήσεις "switch user", από την εντολή στο Linux. Και, αν το σκεφτείς, δεν είναι και τόσο άκυρο: του λες να φύγει, και να έρθει κάποιος άλλος στη θέση του. Καλό, ε;
• Αν επιλέξεις μια πιο επιθετική στάση, μπορείς να χρησιμοποιήσεις την Απειλή του Κοσμά, η οποία παίζει να είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει: "Θα βρω που μένεις και θα σου χτυπήσω το κουδούνι!". Δεν σ'εντυπωσιάζει, ε; Σκέψου το όμως λίγο. Αν ξέρεις ότι κάποιος για σένα άγνωστος ξέρει που μένεις, και αυτός ξέρει ότι εσύ το ξέρεις, αλλά εσύ δεν ξέρεις τι άλλο ξέρει αυτός, ξέρεις τι άγχος είναι; Να έρχεται ο άλλος, να σου χτυπάει το κουδούνι, εσύ να ανοίγεις και να μη βλέπεις κανέναν... στις 3 το πρωί... στις 2 το απόγευμα... στις 9 το βράδυ... την ώρα που τρως... την ώρα που βλέπεις την αγαπημένη σου σαπουνόπερα... Εγώ το σκέφτομαι  και ανατριχιάζω! Στο τέλος, θα καταλήξεις να αλλάξεις σπίτι. Σου το λέω εγώ, εγγυημένα πράγματα.
• Υπάρχει επίσης η πασίγνωστη Τακτική του Πεντάχρονου, την οποία μόλις διάλεξα να ονομάσω έτσι, η οποία βασίζεται καθαρά στις αντοχές του αντιπάλου. Αρχίζει να σε βρίζει αυτός, ωραία; Εσύ απαντάς με μια απλή ερώτηση: "Γιατί;". Και σε κάθε τι που σου λέει, εσύ συνεχίζεις, "Γιατί;". Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου βρίσει ό,τι έχεις και δεν έχεις, αλλά στο τέλος τα δικά του νεύρα θα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τα δικά σου. Και σκέψου ότι το να αρχίσει να σε βρίζει αυτός πρώτος, σημαίνει ότι αυτός έχει ήδη κάποιο πρόβλημα με τα νεύρα του. Οπότε με το συγκεκριμένο, τον έχεις κάνει turbo.
• Τέλος, θα σου πω κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις μόνο σε ακραίες καταστάσεις, γιατί είναι πολύ βαριά κουβέντα. Πρόκειται για το εξής: συνήθως όταν βρίζουμε, λέμε στον άλλον "άντε συνουσιάσου". Αυτό όμως δεν είναι και τόσο κακό. Υπάρχει κάτι χειρότερο. Σκέψου να σου έλεγε κανείς "ασυνουσίαστος να μείνεις". Δεν είναι αυτό κάτι πάρα, μα πάρα πολύ κακό; Να μη δεις ποτέ χαρά στα σκέλια σου, που λέμε; Αλλά σου είπα, είναι μόνο για βαριές περιπτώσεις.

Έχω στο νου μου ότι πάντα μπορείς να δεις κάτι καινούριο, πάντα μπορείς να ζήσεις κάτι πρωτότυπο, πάντα μπορεί η ζωή να σε εκπλήξει. Το ότι θα έδινα ποτέ συμβουλές για το πως να βρίσεις με διαφορετικό τρόπο, δεν το περίμενα... αλλά δε βαριέσαι! Μεταξύ μας αυτά.

Σε αφήνω τώρα. Αρκετά σημασία δώσαμε σε ασήμαντα πράγματα.

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία...

Γεια και πάλι. Τελείωσε η εξεταστική. Για μένα, δηλαδή. Σήμερα έδωσα το τελευταίο μου μάθημα, και ηρέμησα. Δεν θέλω όμως να σου μιλήσω γι'αυτό. Έχω άλλα στο μυαλό μου.

Φαντάζομαι ξέρεις ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί τώρα γενικά. Χάος, με μια λέξη. Η οικονομική κρίση να έχει γονατίσει πολύ κόσμο, κάθε μέρα να κλείνουν ολοένα και περισσότερα μαγαζιά, άνθρωποι να μένουν χωρίς δουλειές και να μη ξέρουν τι να κάνουν. Μειώσεις συντάξεων και μισθών είναι πλέον κάτι τετριμμένο, οπότε δεν αναφέρονται καν, καθώς και οι αυξήσεις στις τιμές και τα πάγια παντού. Ακόμα και το χαρτί υγείας έχει γίνει πιο ακριβό. Δηλαδή, και στην τουαλέτα να πας, περισσότερο θα σου στοιχίσει από πιο πριν.

Δύσκολα τα πράγματα, δεν λέω. Όλοι ψάχνουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, κάτι για να αντιμετωπίσουμε όσο μπορούμε αυτή την κατάσταση και να τα βγάλουμε πέρα. Το ίδιο και οι ηγέτες της χώρας στην οποία ζούμε όλοι. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε, κάποιοι. Μάλλον, αυτό θα θέλαμε να πιστεύουμε. Τέλος πάντων, το γεγονός είναι ότι κάποιες ενέργειες γίνονται. Ως σκοπός αυτών προβάλλεται η πληρωμή του χρέους, η αντιμετώπιση της κρίσης, η βελτίωση της κατάστασης... όλα ωραία πράγματα. Κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις αφορούν άμεσα και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι κάθε μέρα, το Πανεπιστήμιο. Και δεν παραμένουμε εκεί.

Ψηφίστηκε λέει ένας νέος νόμος σύμφωνα με τον οποίο, εν ολίγοις, καταργείται το άσυλο στα Πανεπιστήμια και δίδεται το δικαίωμα σε ιδιώτες να χορηγούν προγράμματα, να κάνουν, να δείχνουν... Ίσως να μη τα λέω και πολύ σωστά, αλλά σε παρακαλώ, κάνε υπομονή. Δεν είναι αυτό το κύριο σημείο στο οποίο θέλω να εστιάσω. Θα καταλάβεις πιο κάτω.

Όταν λοιπόν γίνεται μια τέτοια αλλαγή, όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες μεταρρυθμίσεις, αναλογίζεσαι ποιες επιπτώσεις έχει αυτό για σένα, και δρας ή αντιδράς ανάλογα. Λογικότατο, σωστά;

Κι εμείς λοιπόν, ως φοιτητές, αποφασίσαμε να δράσουμε όλοι μαζί, ή μάλλον αποφασίσαμε να μαζευτούμε για να αποφασίσουμε για το πως να δράσουμε όλοι μαζί σχετικά με την όλη κατάσταση. Ωραία, ε; Συλλογικό πνεύμα, η δύναμη εν τη ενώσει, εμείς η νεολαία θα χαράξουμε το μέλλον. Με συγχωρείς για την έκφραση, αλλά ένα θα σου πω: αρχίδια!

Γιατί μιλάω έτσι; Το ξέρω, αποφεύγω να χρησιμοποιώ τέτοιου είδους λέξεις. Και θέλω να πιστεύω πως δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω, αλλά στην προκειμένη, δεν μπορούσα, και δεν ήθελα, να χρησιμοποιήσω κάτι άλλο. Και θα σου εξηγήσω αμέσως γιατί.

Όταν, όπως σου είπα, έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι τόσο μεγάλο, για να μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις σωστά και αποτελεσματικά, και όχι απλά να δώσεις μια πρόχειρη λύση, χρειάζεται μια ώριμη σκέψη, και πάνω απ'όλα, μια ώριμη συμπεριφορά. Κάτι που εμάς, στο τμήμα μου τουλάχιστον, μας λείπει.

Όταν έχουν μαζευτεί πάνω από 100 άτομα για να γίνει η εν λόγω συνέλευση, και ο Πρόεδρος του τμήματος αρχίζει και σου λέει ότι η συνέλευση είναι άκυρη επειδή δεν έχει οριστεί με κανονικές διαδικασίες, ήδη ψιλιάζεσαι ότι η δουλειά δεν πάει σε καλό. Ποιες κανονικές διαδικασίες μπορούν να αναιρέσουν την απόφαση τόσο πολύ κόσμου; Αν και προσωπικά δεν ασχολούμαι με την πολιτική, πόσο μάλλον με τα κόμματα, καθαρά και μόνο από λογική άποψη, δεν υπάρχει καμία βάση για να συμβαίνει αυτό. Ναι, ίσως τώρα με βρίζεις, επειδή είμαι αδαής και μιλώ για πράγματα που δε γνωρίζω τόσο καλά όσο ίσως εσύ, αλλά να σου πω κάτι; Αν το να ξέρεις καλά τους κανονισμούς σε φέρνει να φτάνεις σε παραλογισμούς, καλύτερα να μείνω αδαής και με καθαρό μυαλό. Πιστεύω.

Πέρα από αυτό. Είμαστε φοιτητές, ωραία; Και άσε το ότι είμαστε φοιτητές. Είμαστε συνομήλικοι. Όλοι λίγο πολύ την ίδια ηλικία έχουμε. Δεν είναι και μεγάλη η διαφορά. Γιατί λοιπόν να μη μπορείς να συνεννοηθείς όμορφα και ωραία με κάποιον που δεν είναι τόσο διαφορετικός από εσένα;

Όταν έρθει κάποιος από ένα άλλο τμήμα να σου μιλήσει, δεν είναι κανένας παρείσακτος. Είναι καλό να ακούμε τι έχουν να μας πουν οι άλλοι, θεωρώ προσωπικά, και αν είχαμε τα μυαλά μας πιο ανοιχτά, ίσως να μην είμαστε έτσι σήμερα. Δεν είναι ανάγκη κάθε φορά που θα μιλήσει κάποιος που δεν ανήκει στο τμήμα σου να τον βρίσεις λες και είναι σκυλί, λες και έχει σκοτώσει την οικογένειά σου και πάει να σου φάει το πρωινό. Στο κάτω κάτω, δυο κουβέντες θέλει να σου πει, δεν έχεις τι να φοβηθείς. Η απόφαση θα ληφθεί από εσένα και όσους ανήκουν στο τμήμα σου, αυτό είναι λογικό. Αλλά άσε και τον άλλον να πει αυτό που έχει. Και ίσως να μάθεις κάτι που δεν ήξερες...

Ε προφανώς, αυτό δεν γίνεται. Το αποτέλεσμα ήταν στη συνέλευση που έγινε, να πέσουν όλοι πάνω σε έναν και να τον χτυπάνε λες και είχαν μαζευτεί οι νάνοι να δείρουν αυτόν που βίασε τη Χιονάτη. Άκου που σου λέω, ξέρω εγώ. Εν τέλει, τη Χιονάτη δεν τη βίασε κανένας, και οι νάνοι πλακωθήκανε μεταξύ τους. Και το αποτέλεσμα; Να φύγουν οι μισοί από το αμφιθέατρο, και να μη μπορούμε να μαζευτούμε με τίποτα. Τυχαίο; Χμμμμ... λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Όπως και οι καλές συνελεύσεις.

Πραγματικά, εγώ στο θέαμα που είδα, αηδίασα. Υποτίθεται είχαμε μαζευτεί όλοι για να δώσουμε μια λύση σε ένα πρόβλημα που μας αφορά άμεσα. Υποτίθεται ότι συναναστρέφεσαι με ώριμα και σκεπτόμενα άτομα, τα οποία είναι σε θέση να αναλύσουν μια κατάσταση και να την αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Υποτίθεται ότι τα προβλήματα που έχουμε θα τα λύσουμε συλλογικά, και δεν θα προσπαθούμε μάταια να κάνουμε κάτι ο καθένας ξεχωριστά. Και όταν βλέπεις ότι τα άτομα που πρέπει να πάρουν αποφάσεις κάθε άλλο παρά ώριμα είναι και κάθε άλλο παρά ανοιχτά μυαλά έχουν, τι σκέφτεσαι αμέσως; Θα σου απαντήσω εγώ: παιδικό σταθμό. Εκεί που τα παιδάκια τσακώνονται μεταξύ τους και παίζουν ξύλο για το τίποτα. Υπάρχει μονάχα μια διαφορά ανάμεσα στο αμφιθέατρό μας και στον παιδικό σταθμό όπου πήγαινα: όταν στον παιδικό σταθμό τσακωνόμαστε, ερχόταν κάποιος και μας χώριζε και μας ηρεμούσε. Εδώ, αν πας να χωρίσεις τους άλλους, όχι μόνο δεν θα τα καταφέρεις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φας και ξύλο.

Δεν θέλω να πάω τη συζήτηση αυτή πιο πέρα. Θα μπορούσα να σου γράψω άλλα τόσα και παραπάνω, αλλά θέλω να σταματήσω εδώ. Ήδη ίσως να είπα πολλά, αλλά έχω και το σκέφτομαι από τότε που έγινε, και έπρεπε κάπου να το βγάλω.

Απλά, είναι απογοητευτικό, φίλε μου. Να βλέπεις το συνομήλικο σου να κάνει λες και έχει βγει από κλουβί του ζωολογικού κήπου, και όχι από σπίτι ανθρώπων. Πιστεύω οι πίθηκοι συνεννοούνται καλύτερα μεταξύ τους. Ειλικρινά, ίσως η μικροκοινωνία τους να είναι δομημένη καλύτερα από τη δική μας.

Καλή μας δύναμη λοιπόν, και καλά ξεμπερδέματα. Και κάνε ό,τι μπορείς μόνος σου. Γιατί όπως φαίνεται, είμαστε ο καθένας για τον εαυτό του.