Μίλα μου για Facebook...

Έχω καιρό να γράψω κάτι. Έχουνε πλακώσει δουλειές, ασ' τα να πάνε! Δε βαριέσαι, καλά να είμαστε.

Τόσες μέρες που δεν γράφω όμως, έχουν μαζευτεί τόσα πολλά που ήθελα να γράψω, που τελικά δεν θυμάμαι τίποτα από αυτά, οπότε και δεν θα τα γράψω μάλλον. Εκτός και αν συμβεί το απίθανο, και θυμηθώ τι ήθελα να γράψω. Είναι πολύ πιο εύκολο να βρω καινούρια πράγματα, και μη σου πω ότι το προτιμώ κιόλας.

Όπως ίσως να υποπτεύεσαι από τον τίτλο, σήμερα έχουμε Facebook στο μενού. Μη μου πεις τώρα ότι δεν ξέρεις τι είναι το Facebook... Και, τώρα που το λέμε, εγώ δεν θα σου το λέω Facebook, αλλά φατσοτέφτερο, γιατί βαριέμαι να αλλάζω γλώσσα συνέχεια, και θα το χρησιμοποιήσω αρκετές φορές. 

Που λες, το φατσοτέφτερο ξεκίνησε σαν απλό σημειωματάριο, και έχει καταντήσει να είναι μεγαλύτερο και από όλους τους Χρυσούς Οδηγούς σε όλο τον κόσμο, όλοι μαζί σε έναν υπερτεράστιο Πλατινένιο Οδηγό. Και γιατί μας ενδιαφέρει αυτό; Γιατί, σου είπα εγώ ότι μας ενδιαφέρει;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πως έγινε το όλο πράγμα; Αν έχω καταλάβει καλά και θυμάμαι σωστά, από μια εργασία που είχε ανατεθεί σε κάτι φοιτητές, σαν κι εμένα, καλή ώρα, και ο αυτός που το έφτιαξε το μοίρασε σε φίλους του, και αρχίσανε να μοιράζονται διάφορα, διαδόθηκε, και σιγά σιγά καταλήξαμε να έχουμε σχεδόν όλοι λογαριασμό στο φατσοτέφτερο σήμερα. Περιττή η παρατήρηση πως ο δημιουργός του είναι τώρα στο θησαυροφυλάκιο του Θείου Σκρουτζ και του τη λέει επειδή το δικό του είναι μεγαλύτερο. Δεν μας νοιάζει αυτό, δεν ζηλεύουμε, καλά να είναι το παλικάρι, μαγκιά του. 

Πολλοί αρνούνται να μπούνε στο φατσοτέφτερο, αφού φακελώνεσαι λέει. Άμα το σκεφτεί κανείς, δίκιο έχουν. Αλλά είναι επίσης αλήθεια πως κι εγώ είμαι φακελωμένος, και δεν με νοιάζει κιόλας. Δεν πα να με έχουνε φακελωμένο, δεν μου κάνει καμία διαφορά. Στο κάτω κάτω, άμα θέλουνε να με βρούνε, σιγά μη περιμένουν από το φατσοτέφτερο. Εδώ έχει καταφέρει και έχει κάνει η Google το street view λες και είσαι στην ίδια την πόλη που βλέπεις, στα προσωπικά σου δεδομένα θα κολλήσουνε;

Πέρα από αυτά, αυτό που ήθελα να μονολογήσω λίγο, είναι το γιατί να έχεις φατσοτέφτερο, και τι κάνεις μ' αυτό; Εγώ, να σου πω, καλό έχω δει από αυτό. Βρήκα παλιούς φίλους, έκανα καινούριους, γέλιο ρίχνουμε με φιλαράκια. Βάζεις τα βίντεο σου, σε σκουντάνε, σκουντάς κι εσύ, στέλνεις δωράκια, παίζεις παιχνίδια... γενικά ρε παιδί μου, άμα δεν έχεις δουλειά, βρίσκεις. Πρόσφατα κατάφερα και έπεισα και έναν ακλόνητο φίλο να φτιάξει και αυτός λογαριασμό. Ο Άγγελος, σου τον έχω αναφέρει και άλλη φορά. Τώρα σκουντιόμαστε όλη την ώρα και χαιρόμαστε μόνοι μας. 

Και έχει και τα ευτράπελά του, είναι η αλήθεια. Ειδικά άμα ακούσεις κάτι ιστορίες για αγρίους, που πεθαίνεις από τα γέλια. Πόσες φορές έχω ακούσει την κλασσική ιστορία του ομορφάνδρα και καλά, που πάει και πετάει την κορυφαία ατάκα "Έχεις ωραία φωτογραφία στο προφίλ σου... πάμε για καφέ;" Πω πω πω πω πω πω, τι ξεγυρισμένη βασιλική μούντζα που τραβάει ο οργανισμός του ενός τέτοιου ανθρώπου! Και ακόμα μεγαλύτερη αυτή που θα του πει "Ναι"!

Αλλά ίσως αυτή να είναι η δύναμη του φατσοτέφτερου τελικά. Ίσως να έχεις την εντύπωση πως με το να δεις μερικές φωτογραφίες του άλλου, να διαβάσεις μερικά σοφά αποφθέγματα βγαλμένα από τη ζωή στο προφίλ του, του τύπου "ZiCe giA ciMer@ kai kLa$e m4Σ aUri0!!111!!!", που θέλεις και κανένα μισάωρο πρώτα να μπορέσεις να τα διαβάσεις, μετά άλλο ένα τέταρτο για να τα καταλάβεις, και όλη την υπόλοιπη μέρα για να σταματήσεις να βρίζεις τον εαυτό σου που έκατσες και ασχολήθηκες, ίσως αυτό να σε κάνει να πιστεύεις πως τον γνωρίζεις καλά. Ίσως πάλι να είναι η συμβατότητα στα likes που κάνει, το σε ποιες σελίδες είναι μέλος, ίσως να είναι η μαγεία της πλαστής ταυτότητας που δημιουργείται που να σε συναρπάζει και σε κάνει να θέλεις να τον γνωρίσεις περισσότερο. Είναι γεγονός ότι το φατσοτέφτερο είναι πλέον ένα από τα κυριότερα μέρη για να βρεις και να χτυπήσεις γκόμενα. Προσωπική εκτίμηση. Και επίσης, άσχημη λέξη, αλλά χρησιμοποιείται αυτούσια, γι'αυτό την αναφέρω κι εγώ. Το γκόμενα λέω.

Όπως και να έχει, είναι αλήθεια. Παλιά έλεγες, πάμε να κάνουμε καμιά βόλτα, πάμε από δω, πάμε από κει, τώρα άμα βαριέσαι στο σπίτι, μπαίνεις στο φατσοτέφτερο και ψάχνεις στο προφίλ του φίλου της πρώην της κολλητής του ξαδέρφου του θείου της πεθεράς της αδερφής του μπακάλη της γειτονιάς σου για να βρεις καμία ωραία και να της κάνεις καμάκι μέσα από το chat. Παλιά είχαμε το Yahoo! Chat, όπου έμπαινες και με τη μια σου ερχότανε πεντακόσατριανταοκτώ a/s/l (age/sex/location, για τους αμύητους), μήπως και ήσουν μοναχική ψυχή που ψάχνει παρέα και ενδεχομένως τον έρωτα της ζωής της. Τώρα έχουμε το φατσοτέφτερο, όπου μπορεί να μπει ο κάθε άκυρος και να δει τη μούρη σου, και έτσι και δεχθείς το αίτημα φιλίας του, το οποίο μόνο βάσιμο και δικαιολογημένο δεν είναι, έχεις δηλώσει με τη μια πως γουστάρεις φάση και ψήνεσαι για κάτι παραπάνω από σκουντήματα και βιντεάκια. Όπως κάτι προγράμματα, που με το να το εγκαταστήσεις, δέχεσαι με τη μια τους όρους χρήσης.

Το τέλειο είναι όταν μέσα στους προτεινόμενους φίλους που σου βγάζει βρίσκεις πρόσωπα που δεν θα ήθελες να δεις. Χαμένες φιλίες, παλιά αισθήματα, το δεύτερο λογαριασμό της γυναίκας σου... Ω ναι, έχουμε και τέτοια! Αφού απατάς στην πραγματική ζωή, γιατί να μη το κάνεις και εικονικά; Ή ακόμα καλύτερα, γιατί να μη φτιάξεις ένα λογαριασμό με ψεύτικα στοιχεία μόνο και μόνο για να ψαρέψεις το άλλο σου μισό; Μπαίνεις στο προφίλ με τη φωτογραφία του θεογκόμενου, το όνομά σου είναι Μιχαήλ Cobain. Πω πω πω πω, αντρίλα... Έχει και το εξωτικό λόγω επιθέτου... και λίγο ξανθό στο μαλλί... φροντίζουμε να είναι καλές οι φωτογραφίες!

Βρίσκεις την κοπέλα σου στο chat, και αρχίζεις τα γλυκόλογα... "Γειά σου όμορφη! Τι κάνεις; Είσαι μόνη σου; Πάμε βόλτα; Θέλεις να βρεθούμε;", χώνεις κανένα μπινελίκη στο αγόρι της, που είσαι εσύ, και καταλήγεις να έχεις κανονίσει με την κοπέλα σου στα κρυφά από τον ίδιο σου τον εαυτό! Πηγαίνεις στο ραντεβού, και αυτό που καταφέρνεις τελικά είναι να χωρίσεις, επειδή η κοπέλα σου δεν ήταν πιστή. Σωστό από τη μία, πολύ μεγάλη βλακεία από την άλλη. Σκέψου το και θα δεις. Και παρ' ό,τι αυτό ήταν ένα εντελώς φανταστικό σενάριο, θέλω να πιστεύω πως δεν είναι και πολύ απίθανο να συμβεί. Δεν το έχω κάνει προσωπικά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Αυτά τα λίγα περί φατσοβιβλίου. Τα μυαλά στο κεφάλι, και με σύνεση το πόσες ώρες καθόμαστε μπροστά από την οθόνη! Σε αφήνω τώρα. Πάω να κοινοποιήσω το link σε αυτή τη δημοσίευση στο προφίλ μου.