Ο πίθηκος του Shakespeare

Το σημερινό το οφείλω τον φίλο μου τον Κωστή. Αυτός μου έδωσε την ιδέα, και κατά κάποιο τρόπο με παρότρυνε να γράψω για το θέμα που πρόκειται να διαβάσεις. Οπότε, αν έχεις παράπονα, σ'αυτόν να τα πεις αυτή τη φορά!

Και τώρα που απέδωσα τις ευθύνες εκεί που πρέπει, μπορώ να αρχίσω με αυτό που θέλω να σου πω. Σήμερα θα σου μιλήσω για ωραία πράγματα. Ίσως να τα έχεις ακούσει κάπου, ίσως πάλι να τα ακούσεις για πρώτη φορά. Το σίγουρο είναι πως θα έχεις αλλάξει νοοτροπία όταν κλείσεις το παράθυρο.

Πρόκειται για ένα θεώρημα που υπάρχει. Αυτό όμως δεν είναι βαρετό, είναι από τα καλά θεωρήματα! Λέει ότι εάν καταφέρεις και βρεις κάποιον πίθηκο ο οποίος να μπορέσει να ζήσει περίπου τουλάχιστον άπειρα χρόνια, και να μείνει συγκεντρωμένος περίπου όσο εγώ (δηλαδή σχεδόν καθόλου με διάσπαρτες, χρονικά τυχαία διανεμημένες κρίσεις αδιάσπαστης προσοχής), τότε εσύ μπορείς να κάνεις κάτι εξαιρετικό! Ουσιαστικά, δεν θα το κάνεις εσύ, ο πίθηκος θα το κάνει, αλλά εσύ υποτίθεται είσαι αυτός που έχει τη γραφομηχανή, οπότε... Ποια γραφομηχανή; Μα περίμενε λίγο!

Που λες, άμα του δώσεις του πιθήκου μια γραφομηχανή, η οποία τυχαίνει να έχει άπειρο μελάνι και ένα ρολό χαρτί το οποίο έρχεται με τη μια από το εργοστάσιο παραγωγής ώστε να μη τελειώνει, τότε ο πίθηκος αυτός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να μπορέσει να καταρρίψει το μύθο του Shakespeare! Αυτός μας έχει αφήσει με την εντύπωση ότι ήταν πολύ μεγάλος συγγραφέας, και ήταν πολύ ταλαντούχος, και διάφορα τέτοια. Αμ δε! Το μαϊμουδάκι μπορεί να γράψει ακριβώς τα ίδια πράγματα! Και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια, μέχρι και το τελευταίο κόμμα! Και χωρίς καν να το σκεφτεί! Και, χωρίς υπερβολή, με δεμένα μάτια!!!

Όλα είναι θέμα πιθανοτήτων, δηλαδή. Αν είμαι εγώ μια μαϊμού και αρχίσω να πατάω τυχαία κουμπιά στη γραφομηχανή, χωρίς να ανησυχώ για τα μεγάλα προβλήματα που θα με απασχολούσαν ειδάλλως (βλέπε την ψείρα που εδώ και τρεις μέρες έχει ταράξει την περιοχή κάτω από το αριστερό μου αφτί), τότε σε κάποια χρονική στιγμή εγώ θα κατάφερνα να γράψω όλα, μα όλα τα έργα του Shakespeare, με τρομακτική ακρίβεια και μη σου πω καλύτερα από αυτόν! Απλά δεν ξέρω πόσο καιρό θα μου έπαιρνε. Το σημαντικό είναι πως κάποτε θα το κατάφερνα, θα είχα γράψει εγώ τη φράση "Oh Romeo, Romeo, wherefore art thou, Romeo?", κι ας μην είχα ιδέα τι στο καλό γράφω!

Δυο είναι τα πράγματα που καταλαβαίνω εγώ: πρώτον, σιγά τη δουλειά που έκανε ο Shakespeare! Ακόμα και το προηγούμενης έκδοσης μοντέλο μπορούσε να τα καταφέρει μια χαρά, έστω και αν χρειαζόταν ("λίγο") παραπάνω χρόνο! Δεύτερον, το να είσαι πίθηκος τα σπάει! Σκέψου πόσες δυνατότητες ανοίγονται μπροστά σου! Όπως θα μπορούσες να γράψεις τα έργα του Shakespeare, έτσι θα μπορούσες να γράψεις και κάθε άλλο κείμενο! Τη Βίβλο, ας πούμε! Θα μπορούσες να γράψεις κάποιο άρθρο στην εφημερίδα το οποίο θα δημοσιευτεί μετά από 3 μήνες! Βέβαια, τότε θα μπορέσεις να ζητήσεις και πνευματικά δικαιώματα... και μόλις συνειδητοποιώ πως αυτός θα ήταν ένας έξοχος τρόπος για να βγάζεις τα προς το ζην. Επίσης, ο Άγγελος μου πρότεινε να το εφαρμόσω σαν τρόπο συνέχισης του παρόντος blog, και το σκέφτομαι σοβαρά. Θα δούμε όμως, πρώτα απ'όλα τίθεται το θέμα του να γίνω πίθηκος. Αν και πάλι, μερικοί θα έλεγαν πως στο συγκεκριμένο θέμα δεν τίθεται καν ζήτημα...


Αυτό είναι μια όψη του θεωρήματος. Υπάρχει και άλλη μια εκδοχή, η οποία είναι λίγο πιο περίπλοκη, αλλά και πολύ πιο εντυπωσιακή, καθώς και αρκετά πιο ενδιαφέρουσα. Βλέπεις, τα έργα του Shakespaeare δεν με ενθουσιάζουν τόσο πολύ όσο αυτό που πρόκειται να διαβάσεις.


Σκέψου μια εικόνα. Μια εικόνα που έχει μέγεθος 250x250 pixels, δηλαδή 62500 pixels. Μια μικρή τετράγωνη εικόνα. Ας υποθέσουμε τώρα πως το κάθε pixel στην εικόνα μπορεί να πάρει ένα από 8 χρώματα. Μιλάμε δηλαδή για ασπρόμαυρη εικόνα, και μάλιστα με λίγες διαβαθμίσεις του γκρι, όχι κάτι το ιδιαίτερο. Σκέψου το εξής απλό: κάθε ένα από τα 62500 pixels στην εικόνα μπορεί να πάρει οποιαδήποτε από τις 8 τιμές χρώματος που είναι διαθέσιμες. Αν το σκεφθείς καλά, όλοι οι συνδυασμοί όλων αυτών των διαφορετικών pixels είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 8⁶²⁵⁰⁰ στο πλήθος. Δεν είναι και λίγο, αν το σκεφτείς. Αλλά τι είναι όλα αυτά; Είναι όλες οι εικόνες που μπορούν να φτιαχτούν με αυτά τα pixels! Οπότε, αναγκαστικά, εκεί μέσα θα υπάρχει μια φωτογραφία δική σου, μια δική μου, μια που είμαστε μαζί, εσύ με το άλλο σου μισό, εγώ σ'εκείνο το party που τελικά δεν πήγα... Είναι ΟΛΕΣ οι εικόνες που μπορείς να φτιάξεις με τόσα pixels!  Άρα μπορείς να εκβιάσεις το αφεντικό σου για καλύτερο μισθό, να βρεις εκείνη τη φωτογραφία που διέγραψες κατά λάθος, ακόμα και να δεις πως φαίνεσαι όταν κοιμάσαι ή εμένα να γράφω αυτό το post!


Το ξέρω, σ'έχω στείλει τώρα. Κατάλαβες τώρα, ο Shakespeare με τους πιθήκους του, ότι δεν πιάνει μια; Εδώ μιλάμε για πράγματα προχωρημένα, όχι αστεία! Αλλά νομίζω σου είπα πολλά. Ίσως το συνεχίσουμε κάποια άλλη φορά, έχω και άλλα να σου πω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Προς το παρόν όμως, συνειδητοποίησε τι σου είπα. Και θα τα ξαναπούμε.