Για μια θέση στη σκιά

Γεια χαρά! Έχουμε καιρό να τα πούμε, το ξέρω. Εγώ φταίω, αν και δεν είμαι σίγουρος γιατί. Ίσως να μην είχα έμπνευση, ίσως να φταίει που έχω πέσει με τα μούτρα σε όσα κάνω, ίσως να είναι το γεγονός ότι έχοντας υπερδυνάμεις είμαι υποχρεωμένος να προστατεύω τον κόσμο από τους κακούς εξω- και ενδογήινους και δεν προλαβαίνω ούτε καν για κατούρημα να πάω. Ίσως να είναι όλα αυτά.

Όπως και να'χει, τώρα είμαι εδώ, και σου γράφω. 8 το πρωί, έχοντας ξυπνήσει από την αφόρητη ζέστη, και πλέον με το air condition να κάνει το πρωινό μου πιο όμορφο. 

Και τώρα που το είπα αυτό, γιατί λέμε ότι η ζέστη είναι αφόρητη; Γιατί να αποτύχει κανείς να φορέσει τη ζέστη; Και, μάλιστα, γιατί να θέλει να τη φορέσει; Εδώ προσπαθεί ο καθένας να φορέσει όσα λιγότερα γίνεται, και ο άλλος προσπαθεί να φορέσει την ίδια τη ζέστη ας πούμε; 

Και πες ότι καταφέρνεις και τη φοράς τη ζέστη. Μετά, πες ότι θες να μπεις στη θάλασσα, τη ζέστη θα την αφήσεις απ'έξω, ή θα μπεις μαζί της στο νερό; Είναι αδιάβροχη η ζέστη; 

Όλες απορίες δίχως απάντηση. Απορίες που θα με στοιχειώνουν για αρκετό καιρό. Μέχρι να τελειώσω αυτή τη φράση περίπου. 

Πέρα από αυτό, η ζέστη είναι... δύσκολη. Μη πω πάλι αφόρητη. Ευτυχώς, έχουμε παγωτά, έχουμε παγωμένα νερά, καρπούζια, θάλασσα, κάπως τη βγάζουμε πέρα. Όταν όμως ρε παιδί μου είσαι στη δουλειά, γιατί πρέπει να δουλέψουμε κιόλας, και μερικές φορές δεν μπορείς να κάνεις κάτι παρά να υπομείνεις τη ζέστη για όσος χρόνος μένει μέχρι να σχολάσεις, εκεί νιώθεις λίγο ανήμπορος. Σκέφτεσαι από μέσα σου "θα τη βγάλω, δεν θα τη βγάλω... θα πω του αφεντικού να βάλει air condition... αύριο θα φέρω τον ανεμιστήρα από το σπίτι... κουφάλα Άη Βασίλη, άει στο διάολο, πόσο σε ζηλεύω..." και διάφορα άλλα. Αν και τη στιγμή που φτάνεις σπίτι και μπαίνεις κάτω από το το νερό, είναι λες και όλη μέρα ίδρωνες σαν παγωμένη μπύρα στον ήλιο (οξύμωρο δεν είναι αυτό;) μόνο και μόνο για να φτάσεις στην απόλυτη απόλαυση εκείνης της στιγμής.

Και επίσης, η ζέστη έχει και τα καλά της, κακά τα ψέματα. Όπως και να το κάνουμε, όλοι μας λίγο πολύ απολαμβάνουμε τις πολλές φορές θεαματικές εξορμήσεις στις παραλίες. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Βεν, είναι ωραία εποχή. Αφού όπως είπαμε δεν μπορείς να φοράς και πολλά ρούχα, και πόσο μάλλον οι τουρίστες, οι οποίοι έχουν έρθει με σκοπό να μαυρίσουν κιόλας. Αρχίζεις λοιπόν και βλέπεις διάφορα μέρη του ανθρώπινου σώματος με μεγαλύτερη σαφήνεια και λιγότερη φαντασία να παρεμβάλλεται στη μέση, ενώ μέσα σου αναδύεται ένα μείγμα ενθουσιασμού και δυσφορίας. Ενθουσιασμός, επειδή είναι ωραία όλα αυτά που αντικρίζει το μάτι, και δυσφορία, επειδή σκέφτεσαι πως ίσως δεν έπρεπε τελικά να τη φας εκείνη την τυρόπιτα που σε φούσκωσε και τώρα προεξέχει κοιλίτσα. Όλα ήταν θέμα μιας τυρόπιτας, βλέπεις...

Τι ωραίο πράγμα που είναι το air condition... Αφού σκέφτομαι να αρχίσω να το γράφω με κεφαλαία, Air Condition, λες και είναι αεροπορική εταιρία! Πραγματικά όμως, είναι απόλαυση. Βλακεία μεν αν είσαι αρκετά απρόσεκτος ώστε να πάθεις ψύξη, αλλά είναι κυριολεκτικά μια πνοή δροσιάς μέσα στην τόσο σαδιστική ζέστη. Σκέψου ότι έχω αρχίσει και νυστάζω πάλι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κοιμηθώ όπως είμαι, με το laptop αγκαλιά κάτω από το air condition, και όταν ξυπνήσω να είμαι σαν το Robocop, να μη μπορώ να κουνήσω παρά μόνο αν πηγαίνω μονοκόμματος. 

Ευτυχώς έχουμε ωραία μουσική το καλοκαιράκι, και μας ζωντανεύει σε κάτι τέτοιες στιγμές. Ακούς κανένα καλό κομμάτι, κουνιέσαι λίγο μόνος σου σαν το φραπέ στο πλυντήριο, έτοιμος! 

Αυτό που δεν έχω κάνει ακόμα και θέλω, είναι να πάω σε beach party! Πρέπει να είναι ωραία η θάλασσα το βράδυ, και ειδικά με ωραία μουσική και καλή παρέα. Να λικνίζεις το κορμί σου κάτω από τους ξέφρενους ρυθμούς της μουσικής, όταν νιώσεις ότι δεν αντέχεις άλλο να πας να βουτήξεις στη θάλασσα, να πας βόλτα με τα φιλαράκια σου και πέρα να ακούς τον ήχο νέον που κάνουν έρωτα... αξέχαστες στιγμές με το Νίκο, τον Άγγελο και το Βεν!

Για πρώτη δόση καλά είναι, ε; Άλλη φορά θα σου πω και άλλα. Το πότε θα είναι... δεν ξέρω! Άντε, καλά μας μπάνια!