Τέλος

Ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης, μισάνοιχτα παντζούρια και ένα μικρόσωμο λευκό σκυλάκι να σε κοιτάζει με απορημένο βλέμμα. Ο καφές να ετοιμάζεται στο μάτι, και το μυαλό σου να μεταπηδάει από σκέψη σε σκέψη, λες και αν μείνει για λίγο παραπάνω κολλημένο κάπου, δεν θα μπορέσει πια να ξεκολλήσει. Κάπως έτσι με βρίσκεις σήμερα. Κάτσε να δω, πρέπει να έβρασε ο καφές.

Μμμμμ... γαλλικός καφές με μια ιδέα γάλακτος... γαργαλάει τη μύτη, γεμίζει το σπίτι με το άρωμά του, αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα... γλυκόπικρη και επίμονη γεύση.

Θυμάσαι όταν είχα πρωτοαρχίσει και έγραφα εδώ; Δεν ήξερα τι κάνω, ούτε και τώρα ξέρω. Η διαφορά είναι πως τότε το ξεκίνησα... τώρα το τελειώνω. Ναι, καλά διάβασες, αυτή είναι η τελευταία μας κουβέντα, πιστέ μου αναγνώστη. Θέλω να σου πω κάποια πράγματα πριν κλείσω όμως. Διάβασε παρακάτω, όπως κάνεις πάντα.

Είναι φορές που αναρωτιέσαι διάφορα. Μερικές φορές είναι απλά, του τύπου "να πάρω γύρο χοιρινό ή κοτόπουλο;", "να πω του Γιάννη να βγούμε, ή μήπως θα μου κάνει χαλάστρα;", "έκλεισα το φούρνο πριν βγω, ή να πάρω το συγκάτοικο τηλέφωνο;". Άλλες φορές όμως δεν είναι και τόσο απλά. Δεν είναι τόσο προφανής η απάντηση, ούτε και μοναδική. 

Το ήξερα πάντα ότι η αλήθεια δεν είναι κάτι απόλυτο, έχει πολλές όψεις. Ο καθένας έχει το δίκιο του, και ο καθένας μπορεί να σου δείξει γιατί έκανε κάτι. Εσύ μπορείς με τη σειρά σου να κρίνεις αν αυτό συμφωνεί με τις δικές σου αρχές, με τις δικές σου αντιλήψεις, και να του πεις μια γνώμη. Μπορείς να αδιαφορήσεις, επίσης. Μπορείς να κάνεις τον άλλο να μετανιώσει που άνοιξε το στόμα του. Στο χέρι σου είναι να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Και φαίνεται τόσο απλό, ενώ είναι τόσο δύσκολο...

Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, έχει διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικούς στόχους, αναζητάει διαφορετικά πράγματα. Με κάποιους ταιριάζουμε περισσότερο, με κάποιους άλλους λιγότερο. Μη προσπαθήσεις να ταιριάξεις με όλους, αν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να σου δώσει μια συμβουλή. Δεν γίνεται, είναι σαν να προσπαθείς να αποδείξεις ότι "λεφτά υπάρχουν". Επίσης, δεν μπορείς να είσαι εντάξει με όλους. Κάποιος θα στραβώσει, είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο. Ψάξε δες την Αρχή του Περιστερώνα, θα καταλάβεις τι εννοώ. Εν ολίγοις, σκέψου το εξής: έχεις πέντε φίλους, και ο καθένας χωνεύει μόνο τους δυο από τους υπόλοιπους. Ή θα βγεις με μια παρέα, ή θα τους μαζέψεις όλους σε μια. Όπως και να'χει, όλο και κάποιος θα στραβώσει.

Είναι όλα θέμα προτεραιοτήτων, πιστεύω. Το θέμα ξέρεις ποιο είναι; Να ξέρεις ποιες είναι οι προτεραιότητές σου. Όταν πιστεύεις ότι γνωρίζεις καλά τι θέλεις, και βρεθείς σε μια κατάσταση στην οποία δεν ξέρεις τι σου γίνεται... έχεις πρόβλημα. Ίσως να μην ήξερες τελικά τι είναι αυτό που θέλεις, ή αν ήξερες, δεν ήξερες πως να το αποκτήσεις. Συμπέρασμα; Δεν είσαι ακόμα έτοιμος γι'αυτό...

Λένε πως αυτά που δεν έχεις στη ζωή σου, δεν είναι ότι δεν τα έχεις επειδή δεν τα αξίζεις, αλλά επειδή δεν είσαι έτοιμος γι'αυτά, ακριβώς όπως σου είπα παραπάνω. Τώρα μόλις συνειδητοποιώ τη σοφία σ'αυτά τα λόγια, και καταλαβαίνω τι εννοούσε αυτός που τα είπε. Είναι δύσκολο να το παραδεχτείς, ότι δεν είσαι σε θέση να κρατήσεις τα όμορφα πράγματα στη ζωή σου, ότι δεν μπορείς να πληρώσεις το αντίτιμο για να τα έχεις. Είναι όμως ένα βήμα προς το να τα αποκτήσεις. Είναι σαν να λέμε "πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω, για να πάρεις φόρα και να τρέξεις". Όσο οξύμωρο και να ακούγεται, υπάρχει νόημα σ'αυτό που λέω, πίστεψέ με. Το ξέρω ότι μιλάω πολύ αφηρημένα, αλλά δεν φταίει ο καφές, αλήθεια.

Το θέμα είναι πως για να περάσεις από ένα στάδιο της ζωής σε κάποιο άλλο, αναπόφευκτα πρέπει να αλλάξεις κάποια πράγματα. Καταστάσεις, συνήθειες, στάση ζωής, συμπεριφορά, εμφάνιση... υπάρχουν πάρα πολλά για να τα απαριθμήσω εδώ. Αυτό κάνω λοιπόν, και ένα κομμάτι που επιλέγω να αφήσω πίσω, είναι αυτό το blog. Για μένα αυτό ήταν ένας τρόπος να εκφράζω τις σκέψεις μου, ίσως να ψωνίζομαι λίγο και να απολαμβάνω κάποια προσοχή. Ναι, έτσι είναι, έχω και εγώ τους εγωισμούς μου, νομίζω δεν το έκρυψα ποτέ.

Δεν ξέρω αν σε μπέρδεψα με τα όσα σου είπα. Αν κατάλαβες τα όσα διάβασες, μάλλον ξέρεις καλά τι εννοώ, και δεν πρέπει να σου πω τίποτα άλλο. Αν όχι... θα έρθει η στιγμή να το καταλάβεις, είμαι σίγουρος.

Σ'ευχαριστώ που με ακολούθησες στις σειρές των σελίδων αυτών. Ελπίζω να βρήκες κάτι ωραίο, κάτι που να σου έμεινε από εμένα. Με βεβαιότητα μπορώ να σου πω πως εμένα μου έχει μείνει κάτι όμορφο από εσένα!

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο. Κάνε τη ζωή σου όπως θες εσύ!

       - Ιορδάνης

Turbo comeback!

Να'μαστεεεε... είδες που γύρισα; Νόμιζες πως δεν θα ξαναδιάβαζες κάτι δικό μου ε; Τελικά, όπου και να πάω, νομίζω στο τέλος θα ξαναγυρίζω εδώ. Μου αρέσουν οι κουβέντες που κάνουμε. Ποιες κουβέντες δηλαδή, μονόλογοι, αλλά τέλος πάντων.

Θα μου πεις, γιατί σου γράφω τώρα; Βλέπεις, τόσον καιρό ήμουν χαμένος για διάφορους λόγους. Υποχρεώσεις στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, περίεργα ωράρια... λίγο απ'όλα. Φτάνεις σε σημείο όμως να κουράζεσαι πολύ, και βλέπεις ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Ε, τώρα λοιπόν, αντί να κάθομαι να μελετάω τη διακριτοποίηση του χώρου, το αξίωμα προσδιορισμού της προσιμασμένης απόστασης σημείου-επιπέδου, το πρόγραμμα σε Android ή κάτι άλλο από τα όσα είναι, κάθομαι και γράφω απλά τις σκέψεις μου. Μπορείς να πεις ότι είναι το πρώτο σοβαρό βήμα της επανάστασής μου. Ναι, το ξέρω, είμαι πάρα πολύ ακραίος...

Μετά από την εισαγωγή αυτή λοιπόν, θα ήθελα να σου μιλήσω λίγο για το καινούριο στοιχείο στη ζωή μου. Έχει αλλάξει αρκετά την καθημερινότητά μου, και δεν το περίμενα, για να είμαι ειλικρινής. Αναφέρομαι στο καινούριο μου κινητό, σαφώς, η απόκτησή του οποίου ήταν λίγο αναγκαστική, αλλά παρ'όλα αυτά σε καλό βγήκε. Πιστεύω ακόμα, τουλάχιστον. 

Που λες, πριν από πέντε χρόνια περίπου, είχα πάρει ένα Nokia, το N85. Ήταν η εποχή που είχε πρωτοβγεί και το iPhone τότε, και είχε κάνει μεγάλη θραύση. Ακόμα κάνει, αλλά δεν μας ενδιαφέρει αυτό επί του παρόντος. Τότε εγώ, σαν το γνωστό αντι-κονφορμιστή που είμαι, διάλεξα να μη πάρω το iPhone, αλλά να επενδύσω στο Nokia N85. Μπορώ να σου πω μονάχα ότι η διαφορά στην τιμή ήταν 50 ευρώ, οπότε το έκανα καθαρά εν γνώσει μου, διάλεξα το Nokia μπροστά από το iPhone. Ο λόγος ήταν επειδή έτρεχε Symbian, που για μένα τότε ήταν το κορυφαίο λειτουργικό στα κινητά. Είχα καλή εμπειρία, και το εμπιστευόμουν. Φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να το πειράζω κιόλας, μιας και το είχα ήδη κάνει στο παρελθόν. 

Δεν μπορώ να πω, καλό σαν σύνολο. GPS είχε, ωραία παιχνιδάκια, διάφορες εφαρμογές... μουσική άκουγα συνέχεια, καλές φωτογραφίες έκανε, γενικά μια χαρά. Είχα βρει ένα κόλπο, και όταν ήμουν στην Ιταλία, όπου έχω απεριόριστο Internet από την καρτοκινητή μου με 9 ευρώ το μήνα (ναι, καλά διάβασες!), το συνέδεα στο laptop και λειτουργούσε σαν modem. Έτσι ήμουν σε επαφή με τον έξω κόσμο.

Έλα όμως που τις προάλλες μου έπεσε ενώ ήταν συνδεδεμένο... έπεσε πάνω στο καλώδιο, και η θύρα έσπασε από την πλακέτα. Δεν θα υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα, εάν η θύρα αυτή δεν χρησίμευε και για τη φόρτιση του κινητού. Εφ'όσον όμως τα πράγματα ήταν έτσι, έπρεπε αναγκαστικά να αλλάξω κινητό.

Και το έκανα. Το είδα στο κατάστημα, με περίμενε εκεί, λες και ήξερε ότι θα πάω. Ήταν γυαλιστερό, η οθόνη του παρθένα, χωρίς ίχνος αποτυπώματος... ήταν έτοιμο να αποκριθεί σε κάθε μου άγγιγμα. Καλά, εντάξει, η μπαταρία του ήταν άδεια, αλλά δεν ήθελα να χαλάσω το ρομαντισμό της στιγμής. 

Πέρα από τα αστεία όμως, για την τιμή του, το Galaxy Next Turbo είναι μια χαρά κινητό, μπορώ να πω. Το Android τελικά είναι πολύ πιο αξιόλογο από το Symbian, και αρκετά εύχρηστο, ακόμα και για μένα, που με τα δάχτυλά μου δεν τα πάω και πολύ καλά (μιλάμε για touch κινητά, μη βιαστείς να πεις κακία). Με την προσφορά στο Internet που έχω λειτουργεί άπταιστα, και μπορώ να είμαι συνέχεια σε επαφή με τα e-mail μου ή με τα online έγγραφά μου στην Google. Οπότε, αν τα χρειαζόμουν όλα αυτά, θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Εγώ αυτό που κάνω είναι να ελέγχω κάθε δυο λεπτά το Facebook με αποτέλεσμα να του έχω ταράξει τη μπαταρία... 

Μια λειτουργία που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση, είναι ουσιαστικά δυο λειτουργίες, αλλά κάνουν για μια, οπότε κατά βάση είναι μάλλον μιάμιση. Τι εννοώ. Βλέπεις, οι άνθρωποι το σκέφτηκαν ότι ίσως να θέλεις να χρησιμοποιήσεις το κινητό σου σαν modem για να μπεις στο Internet. Μπορείς να το κάνεις συνδέοντάς το με το καλώδιο που σου έχει και ενεργοποιώντας τη λειτουργία tethering. Μη ρωτήσεις τι είναι, δεν ξέρω, απλά λειτουργεί. Και χωρίς τίποτα άλλο, μάλιστα. Ούτε κάποιο software, τίποτα. Μόνο του. Μαγικό; Περίμενε, θα σου πω.

Το άλλο που μπορείς να κάνεις, πέρα από το tethering, είναι το εξής. Πες ότι ξέχασες το καλώδιο και θέλεις να μπεις στο Internet από το laptop. Τι κάνεις; Εύκολο! Το κινητό σου μπορεί να γίνει ασύρματο hot spot! Αυτό και αν είναι μαγικό!

Τέλος πάντων, να μη σου τα πολυλογώ, ωραίο είναι. Και ομολογουμένως, αυτό ήθελα να κάνω, να σου πω ότι πήρα καινούριο κινητό. Τι να κάνουμε, ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους για να νιώθει ότι κάτι κάνει, ένας από τους δικούς μου είναι αυτός! Αμέσως να κρίνεις...

Αυτά τα λίγα για τώρα. Θα σου πω και άλλα σύντομα, έχουμε καιρό να τα πούμε. Σου έχω πολλά καινούρια θέματα! Θα δεις που θα σου αρέσουν! 

Για να δούμε... α, φόρτισε! Πάμε για άλλον έναν γύρο Angry Birds!