Το πρωτόκολλο της αναισθησίας

Εδώ και μέρες σκέφτομαι να γράψω γι'αυτό. Είχα και μια συζήτηση με τον κολλητό μου τον Άγγελο για το συγκεκριμένο θέμα. Έφτασε λοιπόν η ώρα να το κάνω, και χαίρομαι που θα βγάλω επιτέλους την οργή και την αγανάκτησή μου, να τα πω όλα χύμα και να ηρεμήσω!

Βρε φίλε, ξέρεις εσύ τι έκανες με το να κάνεις τις απαραίτητες κινήσεις για να ανοίξει η σελίδα που περιέχει το κείμενο που διαβάζεις αυτή τη στιγμή? Το έχεις αναλογιστεί ποτέ αυτό? Η αλήθεια είναι πως δεν το έκανα ούτε κι εγώ, μέσα στην άγνοιά μου, αλλά τώρα ξέρω...

Άκου λοιπόν να δεις. Όταν εσύ πατήσεις το link ή εισάγεις μόνος σου τη διεύθυνση στη μπάρα από πάνω, ξεκινάει μια διαδικασία με την οποία πακέτα πληροφορίας μεταφέρονται από κάποιον server, δεν μας νοιάζει ποιος ακριβώς, στο δικό σου τον υπολογιστή, και μπορείς εσύ και βλέπεις αυτό που βλέπεις [ειδήσεις στο in.gr, τον καιρό στο meteo.gr, το χαμένο επεισόδιο του Mehmet που δεν ξέρω καν ποιος είναι, την ιστοσελίδα του Χορταρέα για να ενημερωθείς για τις τελευταίες τάσεις της Αστρολογίας, και τα λοιπά, και τα λοιπά]. Ε λοιπόν, σου έχω νέα! Αυτό είναι τελείως λάθος! 

Τα πακέτα που σου στέλνει ο server, ενώ ξεκινάνε όλα μαζί, ωραία και καλά, ταξιδεύουν μέσα από το καλώδιο αμέριμνα, και ξαφνικά κάποιο από αυτά χάνεται!  Απλά, έτσι, χάνεται! Και να ήταν ένα δύο, να πεις εντάξει, συμβαίνει! Όχι όμως! Χάνονται πολλά πακέτα μαζί, και αυτό συμβαίνει συνέχεια! Και εσύ δεν το καταλαβαίνεις, επειδή είναι συνεννοημένοι ο server με το δικό σου υπολογιστή, και με το που χαθεί κάτι, ο server στέλνει άλλο πακέτο στη θέση του! Οπότε, ούτε γάτα, ούτε ζημιά! Ε όχι όμως κύριε server! 

Είναι πάρα πολλά τα πακέτα που χάνονται καθημερινά. Πραγματικά είναι ασύλληπτο το πόσα πολλά πακέτα χάνονται! Γίνεται λόγος μερικές φορές για πραγματική σφαγή πακέτων! Δηλαδή αφανίζονται οικογένειες ολόκληρες! Μη σου πω ότι υπάρχει περίπτωση να παίρνει διαστάσεις γενοκτονίας αυτό το φαινόμενο! Και η λύση, απλή: στείλε άλλο, δεν είναι τίποτα! Ποιος ξέρει που μπορεί να έχει χαθεί το καημένο πακέτο, ίσως να είναι σε καμιά μπανιέρα γεμάτη παγάκια, κάθεται χωρίς νεφρό και προσπαθεί να φτάσει το τηλέφωνο και να ζητήσει βοήθεια... αλλά δεν γίνεται καν λόγος να το αναζητήσει κανείς! Όχι, απλά το αντικαθιστούμε!

Προκειμένου λοιπόν να σταματήσει εδώ αυτό, και για να μη ντρέπονται στο μέλλον τα παιδιά μας για την αποτρόπαιη αδιαφορία μας, σε προτρέπω, φίλε μου αναγνώστη, να συμμετάσχεις κι εσύ στον ευγενικό σκοπό μας: να εγείρουμε μνημείο στη μνήμη των πεσόντων κατά τη μεταφορά πακέτων! Ας εκθέσουμε τα πρωτόκολλα επικοινωνίας για το πόσο αναίσθητα, ωμά και απο-πακέταια [θα έλεγα απάνθρωπα, αλλά δεν αρμόζει] είναι! Κάθε ένα από τα χαμένα πακέτα είχε μόνο σκοπό να εξυπηρετήσει εσένα και τις ανάγκες σου: εσύ τι θα κάνεις για να τιμήσεις τη θυσία του?

Μέγιστος σεβασμός στα χαμένα μας πακέτα! Κάτω τα πρωτόκολλα και η καταπίεση του TCP! Ας αφανίσουμε το UDP, το οποίο με την αδιαφορία του δεν καταφέρνει άλλο παρά να διαιωνίσει τη σφαγή, και μάλιστα χωρίς να το αναλογιστεί καν! 

Ελευθερία στο Ethernet!!! (>_<)

Τα ηλεκτρόνια κι εγώ

Ξέρεις τι μέρα είναι σήμερα? Δεν ξέρεις... Τι θα σε κάνω, μου λες?

Τέλος πάντων. Θα σου πω. Σήμερα είναι η Μέρα της Γης. Ή κάπως έτσι. Της έχουνε βγάλει πολλά ονόματα. Το θέμα είναι πως σήμερα υποτίθεται πως όλοι κλείνουμε τα φώτα για μια ώρα, για να εξοικονομήσουμε ενέργεια, για χάρη του πλανήτη μας, για να τον σώσουμε, για να πάψουν να σφαγιάζονται οι φώκιες, για να ξαναγυρίσει στη ζωή το Dodo, και ό,τι άλλο θες.

Άφησε με να σου εξηγήσω δυο πράγματα. Κατ'αρχάς, δεν θα τα κλείσουμε τα φώτα μας όλοι μαζί, την ίδια ώρα. Αυτός που μένει στην Ιταλία, θα τα κλείσει μια ώρα μετά από μένα. Αυτό το ξέρω από εμπειρία, δεν θέλω να σου πω για άλλες χώρες που δεν ξέρω. Αλλά ναι, αυτό που θα γίνει ουσιαστικά [αν τελικά γίνει], είναι ένα κύμα από κλειστά φώτα, που θα διαρκέσει [αν δεν κάνω λάθος, και είναι πολύ πιθανό να κάνω λάθος] γύρω στις 12 ώρες. Αθροιστικά, ναι, μπορείς να πεις πως το κάνουμε όλοι μαζί, ομαδικά, αλλά δεν θα είναι ταυτόχρονα. Εκτός και αν οι άλλοι ξεκινάνε σε κάποια άλλη ώρα, το οποίο δεν θα είχε και πολύ νόημα αν είναι 3 το πρωί, φερ' ειπείν. Αφού υποτίθεται πρέπει να τα χρειάζεσαι τα φώτα, και να τα κλείσεις για να δείξεις ότι αγαπάς το πλανήτη σου. Αυτός είναι ο τρόπος για να το κάνεις...

Ας προχωρήσουμε όμως, να δούμε και μερικά νούμερα, πέρα από εμένα. Το 2007, στην Ελλάδα μόνο, καταναλώθηκαν λέει 49.02 GW ηλεκτρικής ενέργειας. Έλεγξέ το στο WolframAlpha. Ξέρεις πόσο είναι αυτό? 49.02 GW = 49 020 MW = 49 020 000 KW. Ας το στρογγυλοποιήσουμε στο 50 000 000, για ευκολία πράξεων, τι λες?

Σκέψου πως ο φούρνος που έχεις και ψήνεις κουκουνάρια για τις αρκούδες στο δάσος [ναι, ξέρω ότι το κάνεις], καταναλώνει γύρω στα 150 με 200 KW το χρόνο, ενώ γα το ίδιο διάστημα ο υπολογιστής σου χρειάζεται πάνω από 1200 KW. Πως φτάνουμε στα 50 εκατομμύρια? Εύκολα, προφανώς. Και σκέψου ότι αυτό ήταν για το 2007, οπότε αν δεις το γράφημα που θα σου βγάλει το WolframAlpha, μάλλον δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση που επικρατεί τώρα.

Ας δούμε τώρα τι θα γίνει αν κλείσουμε όλοι τα φώτα για μια ώρα. Και επειδή δεν γίνεται να τα κλείσουμε όλοι, ας κάνουμε την [πάρα πάρα πολύ αισιόδοξη] υπόθεση πως θα το κάνει το 80% του πληθυσμού, είτε ηθελημένα, είτε άθελα. Για το 2010, ο πληθυσμός της Ελλάδας ανέρχεται σε 11.2 εκατομμύρια. Το 80% αυτού είναι 8.96 εκατομμύρια κόσμο.

Ας υποθέσουμε ότι κάθε οικογένεια αποτελείται από περίπου 3 άτομα. Αυτό σημαίνει πως έχουμε περίπου 3 εκατομμύρια οικογένειες. Αν κάθε οικογένεια στο σπίτι της κάθε βράδυ ανάβει 5 φώτα των 100 Watt και δυο τηλεοράσεις των 150 Watt [οι καινούριες καταναλώνουν λιγότερο ρεύμα], αυτό μας κάνει 5x100 = 500 και 2x150 = 300, σύνολο 800 Watt. Για μία ώρα, αυτό είναι 0.8 KWh. Δηλαδή, αν αυτά ΔΕΝ λειτουργήσουν για μια ώρα, έχουμε εξοικονομήσει 0.8 ΚW. Επί 3 εκατομμύρια, αυτό μας κάνει 2.4 εκατομμύρια KW. Το οποίο είναι το 5.6% από την ετήσια κατανάλωση του 2007, τονίζω.

Ζαλίστηκες με τους αριθμούς, ε? Δεν πειράζει, σε καταλαβαίνω. Αυτό που θέλω να σου πω στην τελική, είναι το εξής: με το να κλείσουμε τα φώτα για μια ώρα, κάτι κάνουμε, αλλά μη φανταστείς ότι είναι και πολύ. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά, δεν πρέπει να το κάνουμε για μια μέρα το χρόνο, και μετά να χαιρόμαστε μόνοι μας. Είναι σαν να λες στη γυναίκα σου "Γυναίκα, άκου να σου πω, εγώ όλο το χρόνο θα λείπω για δουλειές, αλλά στις 26 Μαρτίου, από τις 8 και μισή μέχρι τις 9 και μισή το βράδυ, θα γυρίσω να σου κάνω έρωτα, και μετά θα ξαναφύγω". Ε, μη περιμένεις να μη φυτρώσεις κέρατα. Καμία γυναίκα δεν θα σε περιμένει, πόσο μάλλον κάποια που έχει δει πως μερικές φορές δεν γυρίζεις καν εκείνη τη μέρα που της έταξες.

Και, παρεπιπτόντως, αυτά που σου έλεγα πιο πάνω βασίζονται σε πρόχειρους υπολογισμούς, οπότε υπάρχει περίπτωση να κάνω και λάθος. Αν είναι έτσι, πες το μου, αλλά νομίζω πως δεν θα αλλάξουν και πολλά... όσον αφορά τα δεδομένα, δηλαδή.


EDIT: Μόλις ανακάλυψα πως η Μέρα της Γης είναι στις 22 Απριλίου, και όχι σήμερα... αλλά σήμερα είναι σίγουρα η Ώρα της Γης, από τις 20:30 μέχρι τις 21:30! :Ρ xD

Πάμε έξω! :D

Τι τέλεια μέρα που είναι σήμερα?! Είδες τι ήλιο έχει βγάλει?!

Είναι μια από εκείνες τις μέρες που απλά δεν μπορείς να μείνεις μέσα στο σπίτι! Θέλεις απλά να βγεις, να περπατήσεις, αν είχες φτερά να πετάξεις κιόλας! Βέβαια, πάντα με μέτρο, δεν θέλουμε να μας κυνηγήσουν μαχητικά για εισβολή εναέριου χώρου... και τα έχουμε και πρόχειρα εδώ πέρα...

Σκέψου όμως, πως θα ήταν, να είχες φτερά, να μπορείς να πετάξεις, να πας όπου θέλεις! Που θα πήγαινες εσύ? Εγώ ξέρω σίγουρα πού θα πήγαινα: Ιαπωνία!

Γιατί? Μα αφού έχω κόλλημα με την Ιαπωνία βρε φιλαράκι, πως να το κάνουμε? Και ας είναι περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα. Τι τραβάνε και αυτοί τώρα, ε..? Σεβασμός και υποστήριξη στην Ιαπωνία!

Ναι πάντως, θα πήγαινα εκεί! Σε κάποιο χωριό απόμερα, να δω πως είναι η απλή καθημερινή ζωή, να δω την Τελετή του Τσαγιού, να γνωρίσω μια Γκέισα, να δω τα σπαθιά του Μασαμούνε... Ωραία πράγματα!

Τώρα όμως δεν με παίρνει να πάω Ιαπωνία. Τώρα θέλω απλά να βγω από το σπίτι! Θέλω να βρω ένα μέρος, να κάτσω και να διαβάσω! Απλά, όχι μέσα στο σπίτι! Με τέτοιο ήλιο έξω, είναι αμαρτία! Είναι και μέρες τώρα που δεν κάνει να κάνουμε αμαρτίες...

Λοιπόν, αυτό είναι! Το σακίδιο στην πλάτη, το κινητό μου φόρτισε όσο σου έγραφα (άρα θα το έχω να μου κρατάει συντροφιά), αλλάζω και βγαίνω! ΠΑΜΕ ΕΞΩ!!!! :D :D :D

Κάτι πιο... έτσι...

Γεια σου. Τι κάνεις; Καλά είσαι; Πάλι εδώ, ε;

Λοιπόν, άκου να σου πω... σήμερα δεν θα σου πω κάτι για να γελάσεις. Απογοητεύτηκες, ε; Έλα, διάβασε λίγο παρακάτω και θα δεις.

Σήμερα θέλω να σου δείξω πράγματα. Δεν ξέρω τί και πως ακριβώς θα μου βγει, αλλά είναι κάτι που θέλω να κάνω, είναι κάποια πράγματα που θέλω να σου δείξω, και θέλω να πιστεύω πως θα σου αρέσει. Αν όχι, έχεις το ελεύθερο να με βρίσεις από κάτω, εξάλλου γι'αυτό τα έχω βάλει τα εργαλεία.

Ξεκινάω με ένα από τα αγαπημένα μου video. Πραγματικά, δε νομίζω να μπορώ να σου πω κάτι το οποίο να είναι καλύτερο από το απλά να το δεις.

Πιστεύω πως το video σου έδειξε με εξαιρετικό τρόπο αυτό που θέλω να σου πω: μην αφήνεις την ευτυχία να σου ξεφύγει. Τόλμα να κάνεις το πρώτο βήμα, μη διστάζεις, πίστεψε στον εαυτό σου! Αξίζεις, και έχεις το δικαίωμα να είσαι ευτυχισμένος. Ο καθένας μας! Και να θυμάσαι πως μπορεί για τον κόσμο να μην είσαι κανένας, αλλά ίσως για κάποιον να είσαι όλος ο κόσμος...

Δες και αυτό. Έχει ένα νόημα το οποίο προσωπικά εκτιμώ πολύ.

Ακριβώς, φίλε μου. Μην αφήνεις τη ζωή και τα προβλήματά σου να σε αλλάξουν τόσο πολύ ώστε να ξεχνάς αυτούς που σε αγαπάνε. Προσπάθησε όσο μπορείς να κρατάς στο μυαλό σου πως κάποιος στον κόσμο, σ'αγαπάει και σε νοιάζεται. Έστω και αν πολλές φορές δεν το πιστεύουμε ή δεν το βλέπουμε, ή ακόμα και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, έτσι είναι... αυτοί οι άνθρωποι, αξίζουν την προσοχή και την αγάπη σου. Μη τους πληγώνεις.

Συνεχίζουμε με άλλο ένα, το οποίο και αυτό κάτι θέλει να σου πει.

Ναι, καλά κατάλαβες. Εγώ όταν το είχα πρωτοδεί, το έβαλα να το ξαναδώ από την αρχή. Είναι από αυτά που σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις τι έχεις και δεν το εκτιμάς. Καλό είναι λοιπόν να το έχουμε υπόψη μας αυτό, κι εγώ κι εσύ. Μη τα θεωρείς όλα δεδομένα, και μάθε να εκτιμάς αυτά που έχεις. Να είσαι ευγνώμων, και να χαμογελάς! Άλλοι, που είναι σε χειρότερη μοίρα από σένα και από μένα, το κάνουν καθημερινά!

Δεν ήθελα να σου χαλάσω τη διάθεση, φίλε μου. Κάθε άλλο! Μάθε να αγαπάς τη ζωή με τις δυσκολίες της, με τα ανάποδά της, με τα προβλήματα και τις κακουχίες της! Γιατί δεν έχει μόνο αυτά η ζωή. Είναι και αυτά κομμάτι της, αλλά από εσένα εξαρτάται το πως θα περάσουν αυτά. 

Χαμογέλα! Η ζωή είναι ωραία! Είσαι που είσαι ζωντανός, απόλαυσέ το! (^_^)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η φατσούλα είναι πνευματική ιδιοκτησία της Darkshi [όπως ονομάζεται στο LoL μια καλή μου φίλη [γειά σου Μαριλέναααα! [ή noob, όπως θα έλεγε ο Άγγελος :Ρ] xD]]

Έχεις τί κεισήκουσας?

Όχι, πες μου, έχεις?!? Δεν ξέρεις τί πάει να πει?!? Αχχχχ, αχχχχ...

Πριν αρχίσεις να μου λες διάφορα, όχι, δεν είναι θανατηφόρα αρρώστια, ούτε και πρόκειται να σε δαγκώσει! Αν θυμάσαι, κάποτε στο Λύκειο [που δεν ήταν στο Μεξικό [τουλάχιστον το δικό μου]], στα Αρχαία κάναμε την Αντιγόνη. Εκεί λοιπόν ρώταγε αυτή την αδερφή της [και, για να ακριβολογούμε, το κεφάλι της] αν έχει ακούσει τίποτα. Και για να τη ρωτήσει, χρησιμοποιούσε αυτή τη φράση.

Ακριβώς αυτό, καλά κατάλαβες. Σκέψου να είσαι εσύ, βγαίνεις βόλτα με το κολλητό σου, και του λες "Ρε, κάτι λέγανε σήμερα για τη νέα τσόντα παραγωγή της Τζούλιας! Έχεις τί κεισήκουσας?" Αυτά είναι! Αποκτά άλλη αίγλη ο λόγος βρε παιδί μου! Αν και, ανάλογα με το ύφος που έχεις, μπορεί να ακουστεί και αρκετά απειλητικό αυτό... Θες να δεις? Σήκω, πήγαινε στο καθρέφτη, και πες με ύπουλο ύφος "Έχεις τί κεισήκουσας..?" Αν δεν ανατριχιάσεις, πες το μου να σε συγχαρώ!

Που λες, τώρα που το ξεκαθαρίσαμε, σε ξαναρωτάω: έχεις? Δεν έχεις...

Guess what! Εγώ έχω! Και ξέρεις και τι άλλο? Όχι, δεν ξέρεις! Θα σου πω εγώ, και μετά θα ξέρεις! Υπάρχει ζώο που λέγεται Axolotl. Αλήθεια, έτσι λέγεται. Αλλά αυτό που θέλω να σου δείξω πραγματικά, είναι η μούρη του ζώου αυτού. Κοίτα εδώ:

Έχεις ξαναδεί εσύ τέτοιο πράγμα?!? Εγώ το είδα, και ζήλεψα! Κοίτα το πόσο χαρούμενο είναι το άτιμο! Λες και δεν έχει κανέναν καημό στο κεφάλι του! Πέρα βρέχει! Θα μου πεις, κι εδώ να βρέχει, το ίδιο που του κάνει, αφού στο νερό ζει...
Αλλά είναι άδικο! Πως γίνεται κάποιοι να γεννιούνται, να λέγονται Κυρία/Κύριος Axolotl, να έχουν αιωνίως ένα χαμόγελο στα χείλη και να μη τους νοιάζει αν βρέχει, ενώ μερικοί μερικοί να λέγονται Μαρία, Κώστας, Δημήτρης, Ελένη [χωρίς παρεξήγηση, η επιλογή ήταν τυχαία, θα μπορούσα να είχα βάλει με την ίδια λογική άλλα ονόματα, όπως τα Ευτέρπη, Αμάλθεια, Αγαμέμνονας, Αναξίμανδρος, Φρειδερίκη, Επαμεινώνδας... θες να συνεχίσω?], να πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρούν το προαναφερθέν χαμόγελο, και να προσέχουν και πότε βρέχει για να κρατάνε ομπρέλα? Ε όχι, είναι άδικο, για να πω το ελάχιστο! 


Φαντάζομαι ακριβώς αυτό θα έχει σκεφτεί και κάποιος άλλος, και γι'αυτό μάλλον τώρα αυτά τα Axolotl [μου άρεσε αυτό το όνομα...] είναι στη φάση Critically Endangered. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό? Με απλά λόγια, σημαίνει ότι ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί ή θα μειωθεί κατά 80% μέσα σε τρεις γενεές. Οπότε, δεν χρειάζεται να ανησυχείς: η αδικία αυτή δεν πρόκειται να συνεχιστεί!


Και, αν το σκεφτείς, δεν είναι μόνο αυτό που σαν είδος πάει να εξαφανιστεί... είναι τόσα άλλα, που δεν ξέρω, και βαριέμαι να ψάξω, για να σου πω. Αλλά το σημαντικό στην υπόθεση είναι ένα: υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο, που φροντίζουν για σένα! Προκειμένου να μη νιώθεις εσύ ότι κάποιο από όλα αυτά τα είδη που συζούν μαζί μας στον τεράστιο βράχο που λέγεται Γη σε αδικεί με το να έχει κάτι παραπάνω από εσένα... το εξαφανίζουν! Πόσα άλλα είδη έχουν εξαφανίσει για χάρη σου?!? Και πόσα άλλα θα εξαφανίσουν ακόμα! Αλλά είναι δίκαιος σκοπός... δεν μπορεί, να μας αδικούν έτσι κάτι ζώα!


Εξάλλου, αυτός δεν είναι ο σκοπός μας? Να είμαστε εμείς αυτοί που είναι οι καλύτεροι. Να μην υπάρχει κάτι άλλο που να έχει περισσότερο από εμάς, που να είναι καλύτερο από εμάς, που να είναι πιο χαρούμενο από εμάς. Πρέπει να είμαστε εμείς στην κορυφή, αφού εμείς είμαστε οι πιο σημαντικοί! Και αφού εμείς δεν γίνεται να αλλάξουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι, η λύση είναι μία, και χωρίζεται στα δυο:
   1. Αλλάζεις ό,τι είναι καλύτερο από εσένα έτσι ώστε να γίνει χειρότερο
   2. Αυτά που δεν μπορείς να τα αλλάξεις, τα εξαφανίζεις


Απλό, ε? Βέβαια, υπάρχουν και κάτι άλλοι, που αμφιβάλλουν το πόσο αποδοτικό είναι αυτό, αλλά εγώ κι εσύ ξέρουμε ότι μια χαρά λειτουργεί η μέθοδος, έτσι δεν είναι? Στο κάτω κάτω, είναι πάααααρα πολύς καιρός που αυτό είναι το εν δυνάμει ΣΔΙΕ [Σύστημα Διαχείρισης Ισορροπίας Ειδών]. Και, αν ήταν τόσο λάθος, κάτι θα είχαμε κάνει, κι εγώ, κι εσύ. Και αφού δεν κάνουμε τίποτα, μάλλον είναι σωστό... σωστά?

Τα άπαντα

Έχω καιρό να γράψω. Το ξέρω ότι δε σε νοιάζει, μια κουβέντα είπαμε ρε φίλε! Πω πω πω πω... πώς κάνεις έτσι?

Για σήμερα σου έχω μια έκπληξη. Ίσως να μην είναι και πολύ ευχάριστη, αλλά δεν παύει να είναι έκπληξη. Όπως ίσως αντιλήφθηκες από τον τίτλο, είμαι ποιητής. Και μάλιστα, από τους καλούς! Αλλά θα έχεις την ευκαιρία να θαυμάσεις και μόνος σου, φίλε αναγνώστη, την ευκολία με την οποία χειρίζομαι το λόγο καθώς και την ευφράδεια, την ευαισθησία και τη μοναδικότητα που διέπουν τα έργα μου... 

Ξεκινάω λοιπόν με κάτι που συνέγραψα πριν από μερικά χρόνια, και έχει τίτλο "Τσιπουρέξ".

Ήταν ένας τσίπουρος,

τον λέγαν Τσιπουρέξ,

που σπάνια μεθούσε

κι έτρωγε αφρολέξ.

Μια φορά για τσάρκα

εβγήκε μοναχός

και κάτω από μια βάρκα

απόθανε γυμνός.

Έκλαιγε η Τσιπουρίνα,

γυναίκα του πιστή,

που γι' άλλον ένα μήνα

θά' μενε μοναχή.

Καθότι όμως βρήκε

παρηγοριά αλλού,

το όνομα της βγήκε,

"Η κουνιστή Λουλού".

Λοιπόν, τί έχεις να πεις? Το ξέρω, έχεις αποστομωθεί! Δεν μου το' χες, ε? Και που να δεις και το επόμενο έργο μου!

Αλλά θα σου πω κάτι... αυτό το έργο, δεν είναι ολοκληρωμένο. Οπότε, θα σου γράψω μόνο αυτό που έχω τελειώσει, και για να σου δείξω πόσο πολύ σε εκτιμώ, και πόσο πολύ μετράει η γνώμη μου για σένα [ναι, καλά διάβασες], σου ζητάω να μου γράψεις ΕΣΥ πως θα ήθελες να τελειώσει! Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω στερέψει και δεν ξέρω τί να γράψω παρακάτω, ή ότι βαριέμαι να σκεφτώ! Όχι βέβαια, τι λέμε τώρα?!? Απλά, όπως σου είπα, θέλω να είσαι και εσύ μέρος του μεγάλου αυτού έργου! Όταν κάποια μέρα εκτός από τον αριθμό Erdős θεσπιστεί και ο αριθμός Zababa, θα δεις πόσο υπερήφανος θα νιώθεις!

Απόλαυσε λοιπόν και το τελευταίο έργο μου:

Ταρανδομαγειρέματα και λαγοκατραπακίδια

δεν είχα ποτές μου ξαναδεί, ήξερα μόνο γίδια.

Μα βγήκα όξω μια στιγμή, να κάμω μια βολτούλα,

και βλέπω μπρος μου μια κερά, το όνομά τση Τούλα.

Κι εμίλησέ μου η κερά "Μωρέ κοπέλι, έλα!

Στο δάσος πάμε για να δεις τη θειά μου τη κουνέλα!"

"Κ' ήντά 'ναι μωρέ θειά, η θειά σου η κουνέλα?

Τί θέλεις από μένανε και μου φωνάζεις έλα?"

"Μωρ' έλα που σου λέω 'γώ, άκου με λιγάκι,

η θειά μου έχει καφενειό, θα πιείς και καφεδάκι!"

Επήγε τότεσάς η θειά, εμπρός αυτή και πίσω εγώ,

μέσα στο δάσος το βαθύ, και δεν ήξερα πού πατώ.

Νομίζω ότι είναι προφανής η επιρροή που είχε πάνω στη ποίησή μου ο πολιτισμός της Κρήτης, και μπορώ να καταλάβω τα αισθήματα που σε κατακλύζουν αυτή τη στιγμή...

Προσπάθησε όμως να ηρεμήσεις τώρα, και σε παρακαλώ, γράψε δυο γραμμές και εσύ. Συνέβαλε και εσύ στο να τελειώσει αυτή η όμορφη ιστορία! Βάλε και εσύ το δικό σου κομμάτι! Γίνε και εσύ, ποιητής!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό το έχω γράψει πραγματικά εγώ, και αν το έχεις διαβάσει κάπου αλλού να ξέρεις ότι είναι κλεμμένο! Εμένα δεν με νοιάζει, αλλά σου το λέω να το ξέρεις. Α, και κάτι άλλο: η πιό διαδεδομένη πολεμική τέχνη ανάμεσα στις τσιπούρες, είναι το τσιπουράτε!

Μαμ, κακά και νάνι

Αυτά είναι. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, εννοώ. Τί άλλο να ζητήσεις? Όταν έχεις φάει καλά, να την πέσεις καμιά ωρίτσα, άντε να κάνεις και καμιά βόλτα από το μπάνιο... Άρχοντας! Μη μου πεις τώρα ότι δεν συμφωνείς? Έτσι μπράβο! Αφού σε ξέρω εγώ!

Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα με όλο αυτό... και το λέει πολύ ωραία και εύστοχα μια φράση που άκουσα κάποτε σε μια χαζοταινία (κλασσική Αμερικανιά...), και λέει αυτό (η φράση, η ταινία δεν θυμάμαι τί έλεγε): "Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είτε παχαίνουν, είτε είναι παράνομα, είτε είναι αμαρτία". Καλά, η παρανομία με την αμαρτία για μερικούς ταυτίζονται, αλλά αυτά θα τα αναλύσουμε κάποια άλλη φορά... Αυτό που θέλω να σου πω τώρα αφορά το πρώτο κομμάτι, το παχυντικό.

Το έχεις προσέξει πως όλοι είναι σε δίαιτα, και κανείς δεν αδυνατίζει? Υπάρχουν πολλές θεωρίες, και πολλές μέθοδοι για να χάσεις βάρος, αλλά νομίζω η πιο διαδεδομένη είναι η μέθοδος της πάπιας: τρώς τα πάντα, και κάνεις την πάπια (υπάρχει και η παραλλαγή όπου τρώς τα πάντα εκτός από την πάπια). Υπάρχει πάντα, βέβαια, και η ασφαλώς πιο αποδοτική δίαιτα του Αύριο: ο Αύριο είναι μέγας διαιτολόγος, και πολλοί που ακολουθούν τη δίαιτά του τον ευγνωμονούν για τα αποτελέσματα που αυτή φέρει.

Αλλά, πραγματικά, χρειάζεται κανείς να κάνει δίαιτα? Αυτό νομίζω είναι το πραγματικό ερώτημα. Εμένα αν με ρωτήσεις, είμαι συνεχώς σε δίαιτα, καθώς πρέπει να διατηρώ τη θεσπέσια σιλουέτα μου, και πραγματικά είμαι πολύ πιστός στη δίαιτά μου: δεν τρώω ποτέ τίποτα που δεν θα έτρωγα αλλιώς! Και δεν παραλείπω ποτέ το γλυκό μου. Επίσης, φροντίζω τακτικά να υπάρχει μια ποικιλομορφία στη διατροφή μου: μερικές φορές, αντί για τρείς, τρώω πέντε φορές την ημέρα, μερικές φορές ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα. Αυτό πάει να πει, να κρατάς το στομάχι σου σε επαγρύπνηση! Σου λέει, πάω για ύπνο. Δεν κατάλαβες, κύριε στομάχι! ΕΓΩ κάνω κουμάντο εδώ μέσα! (Όποιος κουνηθεί, του την άναψα!)

Τέλος πάντων, ας αφήσουμε το στομάχι μου για λίγο. Ξέρεις πόσες θερμίδες θέλω εγώ την ημέρα? Όχι, πες μου, ξέρεις? 

Η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ ξέρω. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ισχυρίζονται πως ξέρουν, και επειδή δεν θέλω να τους στεναχωρήσω, δέχομαι αυτά που λένε. Άσε που βαριέμαι να τσακώνομαι κιόλας... Οπότε, οι καλοί αυτοί άνθρωποι λένε πως εγώ, την ημέρα, θέλω γύρω στις 2700 θερμίδες. Είναι πολύ αυτό? Δεν ξέρω. Όλα σχετικά είναι. Μόνο εγώ είμαι άσχετος, κατά τον Άγγελο (ο κολλητός μου).

Αλλά, όντως, είναι πολλές αυτές οι θερμίδες? Σκέψου μόνο ότι μια σοκολάτα των 100 γραμμαρίων έχει κάτι πάνω από 500 θερμίδες, λέει. Αυτό είναι πάνω-κάτω όσο οι θερμίδες που έχει ένα τυπικό δικό μου γεύμα στο (ο Θεός ο δικός σου και ο δικός μου να το κάνει) εστιατόριο της σχολής μου.Τρώω δυο τέτοια γεύματα την ημέρα, άρα το χιλιάρικο το πιάνω χαλαρά. Έχω άλλες 1700 θερμίδες! Τη σοκολάτα, μιας και την πήρα, να μη τη φάω..? Άσε που μόνη της δεν κάνει να πάει κάτω, αμαρτία... Ε, το βραδάκι κάτι θα τσιμπίσει κανείς, κανένα γλυκάκι στο ενδιάμεσο... φτάνεις τις 3000 θερμίδες. 

Το συμπέρασμα? Οι μαθηματικοί μπορούν και να κάνουν λάθος! Δες εμένα, είμαι ζωντανή απόδειξη! Υπάρχει βέβαια πάντα το ζήτημα των κυρίων που αποφασίζουν πόσες θερμίδες χρειάζομαι ημερισίως (με άλλα λόγια, παίζει να κανουν και λάθος), αλλά εφ' όσον δεν το μάθουν, είμαστε όλοι καλά. 

Και όλα αυτά, ξέρεις γιατί? Επειδή αύριο θα παω να δώσω αίμα, και δεν κάνει να φάω το πρωί... ΧΑΝΩ ΕΝΑ ΓΕΥΜΑ! 

Ήδη νιώθω αδύναμος... θέλω το πρωινό μου... ΤΩΡΑ! (>.<)

Ξέρεις από Erdős???

Ξέρεις εσύ ποιός είναι ο Paul Erdős?

Καλά, αν είναι να βλέπεις πρώτα τα links που βάζω, και μετά να μου πουλάς εξυπνάδες, καλύτερα ασ΄το! Και, βασικά, γιατί σου βάζω links..?

Τέλος πάντων, σήμερα θα γίνεις λίγο καλύτερος άνθρωπος!

Άκου λοιπόν! Ο αυτός από πάνω, ήταν μαθηματικός! Τί το ιδιαίτερο έχει? Αυτός ο άνθρωπος έχει δημοσιεύσει τα περισσότερα papers από κάθε άλλο μαθηματικό στην ιστορία. Πάνω από 1500 papers, και συνεργάστηκε με πάνω από 500 άτομα στη ζωή του.

Οπως μπορείς να φανταστείς, ήταν αρκετά εκκεντρικός, αφού για να το καταφέρει αυτό μάλλον σκεφτόταν τα μαθηματικά συνέχεια: τα μικρά παιδιά γι'αυτόν ήταν "ε", όπως λέμε "για κάθε ε μικρό θετικό", ή αν θέλουμε να καταστρέψουμε την ψυχολογία κάποιου μαθηματικού, "για κάθε ε μεγάλο αρνητικό".

Υπάρχει λοιπόν ο αριθμός Erdős, ο οποίος μετράει την "απόσταση" από έναν μαθηματικό μέχρι τον Erdős: αν εσύ προσωπικά είχες συνεργαστεί με τον Erdős, τότε θα είχες αριθμό Erdős 1, αν έχεις συνεργαστεί με κάποιον που έχει αριθμό Erdős 1, τότε εσύ έχεις αριθμό Erdős 2, και ούτω καθ'εξής. Και συνειδητοποιώ πως η προηγούμενη πρόταση ίσως να χρησιμοποιεί το όνομα Erdős περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ever... Way to go, Erdős!

Το θέμα ποιό είναι όμως μ'αυτό τον άνθρωπο? Αυτός δεν νοιαζόταν για τα πράγματά του. Ήταν συνέχεια με μια βαλίτσα, και γύριζε τον κόσμο. Συνεργαζόταν με άλλους μαθηματικούς, κοιμόταν σε καναπέδες, ίσως μερικές φορές και σε παγκάκια, παίζει να άλλαζε εσώρουχο μια φορά το μήνα (αν άλλαζε εσώρουχο...), αλλά έκανε αυτό που ήθελε! Δεν υπήρχε κάτι που να τον δένει πουθενά! Σκέψου πως οι παντρεμένοι έλεγε πως έχουν "εκγλοβιστεί", ενώ οι διαζευγμένοι είχαν "απελευθερωθεί". Ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος, ανεξάρτητος, ίσως παλαβός, αλλά ωραίος με το δικό του μοναδικό τρόπο!

Εγώ πάντως σήμερα ανακάλυψα πως πέθανε την ημέρα των γενεθλίων μου... Όταν εγώ έσβηνα 10 κεράκια στην τούρτα μου, αυτός συστηνόταν με τον Άγιο Πέτρο. Και ναι, με έμμεσο τρόπο μόλις σου είπα πως τη στιγμή που το γράφω αυτό είμαι 24 χρονών, το ξέρω... επίσης, ξέρω ότι είμαι Παρθένος, και ΧΕΣΤΗΚΑ, δεν χρειάζεται να μου πεις τί ζώδιο θα είναι η γυναίκα της ζωής μου ή την πρόβλεψη του καιρού! 

Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας! Erdős! Ποιότητα! Θαυμάζουμε! Γουτάρουμε Erdős και έτσι! Και τώρα μόλισ θυμήθηκατί ήθελα να σου πω: αν έχω γεννηθεί την ίδια μέρα που αυτός πέθανε, ο δικός μου ο αριθμός Erdős, ποιός είναι?!?! Κατά την άποψη του φίλου μου του Κωστή, δεν θα είναι άπειρο (όπως ορίζεται όταν είσαι παντελώς άσχετος με τον Erdős, όπως καλή ώρα εσύ), αλλά θα είναι πάρα πολύ μεγάλος, και μου πρότεινε το 10⁹. Δεν λέω, είναι μεγάλος αριθμός... αλλά και πάλι, είναι μικρότερος του δικού σου!


Και ναι, εδώ ήθελα να καταλήξω:

R2-D2 is human..! o.O

Καλά, έχω πάθει την πλάκα μου! Πάντοτε πίστευα πως το συμπαθέστατο ρομποτάκι ήταν απλά ένα μεταλλικό κουτί με (ίσως τηλεκατευθυνόμενα) ροδάκια! Αλλά όχι, μέσα υπήρχε άνθρωπος! Κοίτα να δεις!

Μα καλά, το αντιλαμβάνεσαι τί έχει τραβήξει αυτός ο άνθρωπος? Τον πετάγανε απο'δώ, τον πυροβολάγανε απο'κεί, και ήταν και μέσα σ'εκείνο το κονσερβοκούτι!

Βασικά, τώρα που το λέω... αναπόφευκτα μια ερώτηση αναδύεται... αυτός ο άνθρωπος, αν ήθελε να πάει στο μπάνιο, αν φερ'ειπείν τον έπιανε κόψιμο (πες ρε παιδί μου πως το hot dog που έφαγε παραήτανε hot... if you get my meaning...), πως έβγαινε από όλα αυτά που φορούσε?!? Μήπως πήγαινε όπως ήταν στο μπάνιο?

Όχι, απλά προσπάθησε λίγο να σκεφτείς την εξής σκινή: να είσαι εσύ εκεί μέσα, στη στολή εκείνη, και να σε πιάσει κόψιμο! Πανικός! Εγώ αν ήμουν, νομίζω θα έσπαγα το κομμάτι στο επίμαχο σημείο, και απλά θα... ελευθέρωνα το φορτίο! Μα είναι και άλλο στη μέση! Δεν μπορείς να σκύψεις!!! Πω πω πω πω, όσο το σκέφτομαι, τόσο χειρότερο γίνεται! (-_-')